As noites do 18 e 19 de xuño, o Teatro Colón da Coruña transformouse nun escenario de viaxe e soño grazas a ‘Sericum‘, a obra de fin de curso do Conservatorio Profesional de Danza da Deputación da Coruña. Un espectáculo visual e emocional que levou ao público por un percorrido fantástico pola antiga Ruta da Seda, da man do talento do seu alumnado e do compromiso do profesorado. A cita foi moito máis que un peche de curso: foi unha celebración compartida do traballo constante, da paixón pola danza e da capacidade das novas xeracións para emocionar e inspirar. Dous días nos que a maxia escénica se mesturou coa historia, coa cultura e coa entrega dun grupo de estudantes que converteron o escenario nun fío de seda que nos conectou coas marabillas do mundo antigo.

‘Sericum‘ –nome co que os romanos se referían á seda, ese tecido delicado e brillante que lles chegaba dende a afastada Serica, como chamaban daquela á China– teceu ante os nosos ollos unha historia de rutas, de descubrimentos e de encontro entre civilizacións, inspirada nas lendas, paisaxes e personaxes que marcaron séculos de relación entre Oriente e Occidente. Dende os desertos de area e as montañas escarpadas, ata as cidades muradas de Uzbekistán, os vales de Afganistán, os imperios chineses ou os mercados de Persia, a danza converteuse en relato, en memoria viva. Cada escena era coma un retablo en movemento: figuras que aparecían e desaparecían entre luces e músicas, que nos falaban dunha humanidade común, de camiños compartidos e da forza transformadora da arte.

UN FÍO INVISIBLE QUE UNE PASADO E PRESENTE

O público converteuse en viaxeiro. Acompañou ás caravanas que atravesaban o deserto do Taklamakán, aos guerreiros das estepas de Mongolia, aos comerciantes das cidades de mil pontes e ata ao máis aventureiro de todos: Marco Polo. A través da danza, evocáronse as marabillas que o veneciano descubriu no seu famoso ‘Libro das Marabillas‘: panos de seda, especias, perlas, porcelana e mesmo animais fantásticos coma unicornios –que Marco Polo identificou verdadeiramente como rinocerontes–. Mais ‘Sericum‘ foi tamén unha homenaxe á curiosidade, á aprendizaxe e á emoción de bailar. Foi a recompensa a un curso de esforzo, ensaios, complicidades e superación. Cada movemento sobre o escenario falaba da paixón dos mozos e mozas por esta arte, e do coidado e profesionalidade dun centro que leva anos formando xeracións de artistas.

DANZA QUE ROMPE CO TEMPO E CO ESPAZO

Coma se fosen fíos de seda invisibles, os bailaríns e bailarinas do Conservatorio conseguiron, durante dúas noites, trasladarnos a outras épocas e outros lugares, rompendo as barreiras do tempo e do espazo. Non só contaron unha historia coa súa actuación, senón que nos fixeron sentila: a emoción do encontro, a tensión da aventura, o perfume das terras afastadas… O público respondeu con emocións sinceras e longos aplausos, nunha das galas máis coidadas e conmovedoras dos últimos anos. Cada interpretación foi un acto de beleza e de verdade, unha mostra do potencial artístico da mocidade e do valor dun ensino artístico comprometido, público e accesible.

ESPECTÁCULO QUE HONRA A HISTORIA, CELEBRA O PRESENTA E MIRA O FUTURO

A Deputación da Coruña, a través do seu conservatorio, segue apostando por unha educación artística pública e de calidade. ‘Sericum‘ é exemplo diso: un espectáculo que honra a historia, celebra o presente e mira cara o futuro da danza con esperanza e beleza. Porque formar artistas non é só ensinar pasos, é tamén acompañar a construír miradas sensibles, conscientes, abertas ao mundo. E iso foi o que vivimos no Teatro Colón: unha mostra do que acontece cando se xuntan a disciplina, a emoción e o soño compartido. Galicia Confidencial cóase nos ensaios previos, cando os nervios destes rapaces e rapazas aínda estaban a flor de pel, para contarvos como se preparon para esta cita.

P.D. ‘Non contei nin a metade do que vin, porque sabía que non me crerían’

—Marco Polo