A sección primeira da Sala do Contencioso-administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) estimou o recurso interposto por un axente contra a Dirección Xeral da Policía para que lle recoñecese que as lesións e secuelas que padece teñen relación directa de causa-efecto cunha intervención que realizou na Coruña en outubro de 2022.
Durante a mesma unha persoa abalanzouse contra o funcionario recorrente e o seu compañeiro, establecéndose un forcejeo, no que o detido propinou patadas e puñadas. En consecuencia, os maxistrados declararon que as secuelas da hernia discal, a intervención cirúrxica, así como a situación de baixa ou de incapacidade temporal, “teñen relación de causa efecto por agravación co accidente sufrido en outubro de 2022, para todos os efectos administrativos e económicos”.
A Sala indica na sentenza, que non é firme, pois cabe presentar recurso ante o Tribunal Supremo, que ha de optarse “pola concorrencia da relación de causalidade entre o accidente e a hernia discal, á vista dos informes emitidos, no curso deste litixio, por un facultativo en traumatología e cirurxía ortopédica e por un neurocirurxián”.
“Quen foron contundentes á hora de incidir no dato obxectivo, que resulta sumamente ilustrativo, de que as lesións sufridas na intervención policial, polo menos, contribuíron como factor de agravación e foron determinantes para a produción da hernia discal”.
“Os dous informes dos mencionados especialistas resultan reveladores da concorrencia da relación causal reclamada e serviron de base e sustento para o informe pericial emitido polo médico especialista en valoración do dano corporal, perito designado xudicialmente, a quen non lle ofrece a menor dubida a existencia daquela relación de causalidade por cumprirse todos os criterios de imputabilidad médico legal á vista da información médica dispoñible”, subliña o TSXG.
Tamén explica que o primeiro dos devanditos criterios é o cronolóxico, “co que se trata de establecer a concordancia entre o feito traumático e a aparición dos primeiros síntomas”. O segundo criterio, segundo consta na resolución, é o da integridade anterior, “co que trata de demostrar a inexistencia dun estado lesivo previo que poida xustificar o dano que se imputa ao traumatismo”.
A iso engade, entre outros, o da verosimilitude do diagnóstico etiológico, “co que se trata de demostrar certeza no diagnóstico etiológico, e quere dicir que as secuelas alegadas gardan relación cun determinado mecanismo anatómico ou fisiopatolóxico”.
