A Audiencia Provincial desestimou o recurso de apelación interposto pola Sareb (coñecido como o ‘banco malo’) contra a sentenza do Xulgado de Primeira Instancia número 12 da Coruña nos autos de procedemento verbal sobre un desafiuzamento por ocupación en precario dun habitáculo destinado a tendedero ou lavadoiro dun inmoble de Cambre.

Desta forma, a sección terceira da Audiencia Provincial da Coruña confirmou a resolución apelada, na que se absolveu aos demandados de todas as pretensións formuladas na súa contra pola Sociedade de Xestión de Activos Procedentes da Reestruturación Bancaria (Sareb).

Valida, por tanto, os diversos contratos de aluguer do matrimonio demandado asinados desde 2017. Así, respecto ao último contrato, asinado en 2020, a sala subliña que “unha vez máis, ou ben se está en presenza dun gran engano, onde se arrendou un gran número de vivendas e cobráronse as rendas por alguén alleo ao inmoble, ou ben debe aceptarse a validez da xestión realizada”.

Así, os maxistrados destacan que “se trataría dunha sorte de macroestafa na que persoas perfectamente identificadas orquestrarían unha simulación de arrendamentos, persistentes durante anos, que afectaría a todo o edificio, a un gran número de familias”, á vez que engade que “ninguén expuxo dubida algunha sobre a corrección dos arrendamentos durante todos os anos transcorridos”.

Na sentenza, a Audiencia Provincial destaca que “nin a propiedade, nin os xestores dos seus activos, nin a administración concursal inquietou en ningún momento aos enganados inquilinos”.

Desta forma, advirte de que “a formulación da Sareb obrigaría a deducir tanto de culpa para a correcta investigación do suposto delito, paralizando a tramitación sempre que non se determine se houbo esa actuación delituosa que aduce, e da que serían vítimas os ocupantes das vivendas, ou ben se trata de contratos outorgados por quen tiña encomendada a xestión e explotación das vivendas”.

“VÍTIMAS DUN ENGANO”

Os xuíces conclúen que “non existen elementos fácticos suficientes como para estimar que os inquilinos foron vítimas dun engano, que os contratos sexan mera aparencia e que viñeron abonando unhas rendas a terceiros alleos á xestión do inmoble”, polo que entende que o contrato é válido.

O alto órgano xudicial provincial subliña na sentenza que, admitida na formulación a existencia e realidade do arrendamento, conforme ao normado no artigo 13.1 actual da Lei de Arrendamentos Urbanos, na redacción dada polo Real Decreto-lei 7/2019, de 1 de marzo, vixente cando se celebrou o contrato de 30 de decembro de 2020, e dado que o arrendamento foi concertado por un arrendador persoa xurídica, a adxudicación hipotecaria non extingue o arrendamento, “senón que obriga a Sareb a recoñecer eses contratos ata que cumpran o sete anos desde o seu outorgamento, ata o 30 de decembro de 2027”.

Ademais, explica que se trata dunha “situación moi distinta ao que acontecía nos procedementos anteriores a esta última reforma, onde si se producía a extinción”.

“Ninguén cuestiona que Sareb sexa a actual titular dominical do edificio, o que se discute é que os demandados nin son ‘os ignorados ocupantes’ (o terceiro preito que teñen e non sabe quen son), nin son ‘ocupantes sen título’, pois teñen un contrato de arrendamento que Sareb coñecía de litixios anteriores”, recalcan os maxistrados.