Lucas, Lucas, Lucas, Lucas…..levamos unha morea de días falando, escribindo e escoitando o nome de Lucas por todo tipo de medios. É incrible a repercusión que tivo esta volta do neno de Monelos a Riazor, só entendible pola dimensión do club, moi por encima da dimensión do equipo. Esta diferencia deberíamola ter clara os deportivistas: club e equipo non son o mesmo. Club fai referencia á afección, á historia, ós éxitos e fracasos, fichaxes, polémicas, rivalidades… todo isto por riba de dirixentes, xogadores e adestradores que en cada momento formen ó equipo.
A chegada de Lucas abre unha nova dimensión para este Depor. Non só ó Depor, senón tamén á competición de 1ª RFEF. Poderiamos falar dun Depor antes de Lucas e dun Depor despois de Lucas. O domingo enchían Riazor 23.745 persoas, a venta de camisetas de Lucas non parou dende o anuncio da fichaxe, hai máis socios… todo cambia. O equipo xogará a outra cousa porque Lucas o permite. A súa taxa de erro está moi por debaixo da media da 1º RFEF, o que lle concede unha maior pegada ó equipo, algo que viña sufrindo.
O reforzo mental para o resto de xogadores é tremendo porque eles mesmos atopan nel ó líder que necesitan.
E como afeccionado, podo dicir que esta historia de Lucas é a historia que sempre soñamos vivir, a situación que sempre quixemos que se dera cun dos nosos, unha verdadeira excepción neste fútbol negocio: pagar do teu peto para xogar na 2ªB co equipo das túas cores, baixando dous niveles competitivos. Lembrade isto á hora de nomear ídolos deportivistas.
- Miguel Barreiro Bugallo. Coruñés e deportivista no exilio mesetario. Sufrindo ó depor dende 1988. O que sei de fútbol, o Depor empéñase en negarmo. Firme defensor do fútbol de botas negras.
