InicioM.AMBIENTE E PATRIMONIOTeoría e práctica da política pailaroca

Teoría e práctica da política pailaroca

Publicada o

Por Rodrigo Osorio

Estes días desencadeouse unha treboada político-mediática porque «unha galería de arte Viguesa», a prestixiosa galería galega Montenegro, fixera a mellor oferta para mercar as pinturas murais que Urbano Lugrís González pintou nos baixo e no entresollado dos edificios situados nos núms. 25-27 da rúa Olmos da Coruña.

O Concello da Coruña, que leva máis de tres anos mirando para outro lado, e a Dirección Xeral de Patrimonio Cultural da Xunta de Galicia, que nunca deu resposta a solicitude formal de declaración deses frescos como ben de interese cultural, colleron a bandeira do coruñesismo máis reseso para facer todo o posíbel «para que os murais non salgan da Coruña».

O caso é que o responsábel da Galería Montenegro amosou a súa vontade de que quedaran na Coruña e explicounos que o que el quería facer era restauralos xa (paren os ollos no adverbio de tempo) e non perder nin un segundo máis na restauración desta obra mestra que aínda corre perigo.

O argumento do Concello (ao que semella que se sumou a Xunta) era que os murais tiñan que ficar na cidade pero… non no lugar no que Lugrís os pintou: hai que quitalos de Olmos para os protexer.

Non procuren criterios técnicos só hai dúas razóns: odio a Vigo e amor ao negocio inmobiliario. Ningún irmán vigués, os grandes inimigos inventados nos oitenta polo nacionalismo dos cantóns, pode darnos leccións do que temos na casa. E os frescos estorban o dono dos edificios e hai que llos sacar para que poda quitarlle todo o rendemento posíbel. (Igual que xa pasou co mural do Vecchio da rúa Real)

Estamos coma sempre: o eterno retorno ao «cosmopaletismo» que tan bos froitos semella estar a dar ao segundo partido máis votado nas eleccións municipais.

Pero esta actitude «do goberno de Inés Rey» danos unha pista de como podemos actuar para mudar as súas políticas: temos que nos aliar cos galegos do sur para facer iniciativas desde Vigo que valoren o que temos: unha oferta para curar e salvar os umeiros do Xardín de san Carlos, un centro para a recuperación do porco bravo, facer una oferta para mercar o estrada da rúa santo André e facela peonil os fins de semana, puxar polo concurso de bicicoruña para que non viva dos nosos datos persoais, celebrar Viñetas desde o Atlántico en Castrelos…

E así calquera cousa que que se lles ocorra pero sempre como unha oportunidade de negocio para alguén de Vigo. O goberno de Inés Rey comezará a competir «coa pérfida oliveira» e fará cousas que nunca quixo facer en beneficio de todos. Outra cousa que lle debemos agradecer a Urbano Lugrís.

Máis artigos de Rodrigo Osorio no XdC

S.O.S. Lugrís

Máis novas dos murais

A asociación cultural O Mural urxe á Xunta a admitir a súa solicitude de declaración BIC dos murais de Lugrís

Tarde, pero Xunta e Concello impulsan a declaración BIC dos murais de Lugrís

 

ÚLTIMAS

“O fallo sobre o Cárcere Vello esixe o compromiso para a devolución gratuita”

É lamentable que dúas administracións entren en leas xudiciais provocando o abandono dun espazo...

Razón e coñecemento sobre a emoción e a opinión

De onde nace a opinión de cada un? A opinión, coma os gustos, non...

Bombeiros da Coruña mobilízanse para auxiliar en Valencia trala DANA

Unha dotación integrada por seis efectivos do Consorcio provincial de Bombeiros da Coruña partiu...

A labor de reinserción das limpezas medioambientais de Entre Crebas

Cada vez son máis as persoas privadas de liberdade que cumplen a última parte...

DEIXAR UN COMENTARIO

Please enter your comment!
Please enter your name here