Estes días desencadeouse unha treboada político-mediática porque «unha galería de arte Viguesa», a prestixiosa galería galega Montenegro, fixera a mellor oferta para mercar as pinturas murais que Urbano Lugrís González pintou nos baixo e no entresollado dos edificios situados nos núms. 25-27 da rúa Olmos da Coruña.
O Concello da Coruña, que leva máis de tres anos mirando para outro lado, e a Dirección Xeral de Patrimonio Cultural da Xunta de Galicia, que nunca deu resposta a solicitude formal de declaración deses frescos como ben de interese cultural, colleron a bandeira do coruñesismo máis reseso para facer todo o posíbel «para que os murais non salgan da Coruña».
O caso é que o responsábel da Galería Montenegro amosou a súa vontade de que quedaran na Coruña e explicounos que o que el quería facer era restauralos xa (paren os ollos no adverbio de tempo) e non perder nin un segundo máis na restauración desta obra mestra que aínda corre perigo.
O argumento do Concello (ao que semella que se sumou a Xunta) era que os murais tiñan que ficar na cidade pero… non no lugar no que Lugrís os pintou: hai que quitalos de Olmos para os protexer.
Non procuren criterios técnicos só hai dúas razóns: odio a Vigo e amor ao negocio inmobiliario. Ningún irmán vigués, os grandes inimigos inventados nos oitenta polo nacionalismo dos cantóns, pode darnos leccións do que temos na casa. E os frescos estorban o dono dos edificios e hai que llos sacar para que poda quitarlle todo o rendemento posíbel. (Igual que xa pasou co mural do Vecchio da rúa Real)
Estamos coma sempre: o eterno retorno ao «cosmopaletismo» que tan bos froitos semella estar a dar ao segundo partido máis votado nas eleccións municipais.
Pero esta actitude «do goberno de Inés Rey» danos unha pista de como podemos actuar para mudar as súas políticas: temos que nos aliar cos galegos do sur para facer iniciativas desde Vigo que valoren o que temos: unha oferta para curar e salvar os umeiros do Xardín de san Carlos, un centro para a recuperación do porco bravo, facer una oferta para mercar o estrada da rúa santo André e facela peonil os fins de semana, puxar polo concurso de bicicoruña para que non viva dos nosos datos persoais, celebrar Viñetas desde o Atlántico en Castrelos…
E así calquera cousa que que se lles ocorra pero sempre como unha oportunidade de negocio para alguén de Vigo. O goberno de Inés Rey comezará a competir «coa pérfida oliveira» e fará cousas que nunca quixo facer en beneficio de todos. Outra cousa que lle debemos agradecer a Urbano Lugrís.
- Rodrigo Osorio Guerrero, do colectivo lugrisán In Nave Civitas.
Máis artigos de Rodrigo Osorio no XdC
Máis novas dos murais
Tarde, pero Xunta e Concello impulsan a declaración BIC dos murais de Lugrís
