Parece que lonxe quedarán aquelas xornadas de 80.000 persoas en Riazor. O devir do Noroeste parece seguir as palabras do concelleiro de Cultura, e teremos que pasar por caixa para gozar de grandes noites de boa música.
E mira que loubamos esa aposta pola música galega e as bandas emerxentes, pero na dirección dun festival fai falta tamén estratexia, e ademais de darnos á cidadanía un pouco de marxe para organizar as nosas axendas estivais (presentar un cartel a 4 días do comezo do festival é un erro máximo), a elección das bandas é fundamental.
O ano pasado aínda contabilizaban 50.000 as forzas de seguridade para ver as Fillas de Cassandra; hai 3 anos eran as Tanxugueiras as que metían 85.000 no areal. Onte, o eclético cartel (como recoñecia o propio Nuno de Grande Amore, que ata pedía perdón se a transición das melodías celtas de Luar na Lubre ao seu garaxe extremo fose demasiado impactante) provocou un fluxo constante sobre a area, deixando estampas de media entrada.
O valor dos cachés
E hoxe puidemos saber pola investigación de La Opinión, que tivo que descifrar un convenio entre a Deputación e o IMCE (seguen sen estar publicados na plataforma de transparencia dende 2021 os contratos do Instituto Municipal de Espectáculos), o prezo dos cachés das bandas (parte técnica aparte) desta edición 38 do Noroeste: 550.000 euros (dos que a Deputación puxo 242.000€), polos 38 conciertos en 6 escenarios (1 deles privado, o do Portiño).
Unha cifra que se asemella a de 2019, cando se empregaron 600.000€ pero para sufragar o custe de 75 bandas, con Patty Smith, Belako ou Nathy Peluso entre os cabezas de cartel.
Moita música
Con todo, foi unha fermosa e calurosa xormada polas prazas. O Campo da Leña maridaba o pop fresco das adolescentes Leria e pasaba ao rock clásico dos Doctor Snob, dúas bandas unicamente unidas pola súa orixe herculina.
Un único fío que tamén uniron as prazas con Riazor, pois Carlos Ares e Luar na Lubre tamén son artistas da cidade, aos que, por suposto, está marabilloso darlles unha oportunidade coma esta. A proposta de Carlos Ares é tremenda. Unha especie de indie e folk norteamericano, con letras tremendamente traballadas, que conectou directamente co corazón dos asistentes.
Que dicir de Luar na Lubre, a banda máis mítica do folk galego, que se ve tras 40 anos de carreira enriba do escenario principal de Riazor.
E pechou a noite Grande Amore coa súa arriscada proposta punki. Unha banda especial, cun directo tremendamente potente, pero se cadra para un público máis escollido. As primeiras filas estaban ateigadas de siareiros que non dubidaron en botarse á “Pelea”, ou a agarralo para un dos himnos da mocidade galega, “Esa peña que a veces teño”.
View this post on Instagram
Outra xornada eclética
E a do sábado volverá ser outra xornada diversa, de fluxo de persoas. Arrinca Guadi Galego, unha das voces máis importantes da música galega contemporánea, pero que pouco se parece aos Suaves que enchían de garra o PopRock. Cambiaremos canción galega de autor a unha das propostas indies máis prometedoras da música estatal, para rematar co cabeza de cartel, The Vaccines.
Máis novas
O devir do Noroeste tras convertirse no “mellor festival do estado”
Mondra levou de Ronda á mocidade herculina para Quererse ben
