Xa deron comezo as obras do delirio urbanístico de Visma-A Gramela, que se prolongarán durante un mínimo de 6 anos, para levantar 30 edificios, algún de ata 15 alturas.
Unhas obras que van ter moitas consecuencias no barrio. Ademais de perder a posibilidade de habilitar un parque, un pulmón verde, nun dos barrios con maior densidade de poboación do estado, de asolagar entre o cemento un colexio que vive en plena natureza, de dar sombra a varios barrios colindantes, de acabar coas hortas urbanas… a macrourbanización vai agochar un dos tesouros patrimoniais da cidade.
Falamos da Arqueta dos Frades, tamén coñecida como Fonte dos Romanos. Sita no medio e medio da agra da Gramela, e rodeada de bidueiros, aínda se mantén a segunda fonte de auga que tivo a cidade da Coruña. Tiveron que ser as denuncias veciñais e a presión da prensa a que conseguira evitar que a Arqueta fose atravesada por unha estrada, e o último proxecto aprobado, finalmente inclúe un proxecto de conservación, musealización e posta en valor da Arqueta, urbanizando a zona con carácter unicamente peonil.
Menos mal porque falamos do segundo manantial co que contou a cidade. Se no século XVI, construise a coñecida como “A viaxe da auga de Vioño”, que abastecía por canles subterráneas a cidade, o progreso da vila, sobre todo no barrio da Pescaría, chegando a ter 12.000 habitantes, fixo que esta fonte quedase insuficiente dous séculos despois.
Foi arredor do 1718 cando se construiu a Fonte dos Romanos, a Arqueta dos Frades, ou o Manantial dos Frailes. Hai numerosos estudios que recollen a súa historia, como “Los orígenes del abastecimiento de agua a la ciudad de a Coruña”, de Carlos Valeiro Solsona, que a cataloga como “A Arqueta Madre da traída de San Pedro”.
Pouco despois, entre 1722 e 1726, o acueducto. O acueducto tiña unha lonxitude de 2km baixando polo que agora é Vila de Negreira, Paseo de Ronda, Paseo dos Puentes Rúa Ferrol ata Juana de Vega, dende o se abastecía ao centro da cidade.
Foi xa entreando no século XX cando se substituíu esta traída pola do río Barcés, pero a día de hoxe aínda se conserva a Arqueta, case intacta, e o paso alto polo Paseo dos Puentes, unha das xoias históricas da cidade.
A Arqueta vive esquecida entre a maleza, pero conserva a súa riqueza, A auga sae cristalina, en dirección ao centro da cidade, e sobre as súas lousas de pedra aínda se poden atopar tritóns raniñas…
Os intentos de recuperala remóntanse a moito tempo, e mesmo houbo quen presentou unha proposta nos Orzamentos Participativos, pero o Concello respondera que “a parcela na que se sitúa este xacemento arqueolóxico non é de titularidade municipal” e que ademais, estaba en “tramitación un proxecto de urbanización” que hoxe vai collendo altura.
Máis novas
Así será o primeiro edificio da macrourbanización de San Pedro de Visma
A “imparable” marea de cemento que invadirá á illa verde do CEIP San Pedro de Visma
