É algo habitual que os equipos non rendan igual fóra da casa ca nela. No caso do Depor é un mal crónico que acompáñanos dende hai moitos anos. Este que escribe non reside na Coruña o que fai que cando quero ver o equipo, teña que viaxar, comprar entradas e planificar con certa antelación o partido. Claro está, que có paso dos anos e despois de unha morea de derrotas e algún triste empate, a un vanlle dando preguiza os desprazamentos. Non é o Depor un visitante temible, máis ben todo o contrario, é un chollo “rescata mortos” ou “rompe rachas” negativas dos locais.

O partido de onte é cravado os que ven xogando o Depor nas últimas visitas. É incrible o canguelo que entra nas pernas dos xogadores e o descenso de rendemento do bloque e das individualidades cando xogamos lonxe de Riazor. Ben é certo que os equipos locais sempre apertan mais nas segunda voltas, pero isto non é escusa cando o teu obxectivo e acabar líder na táboa. Pouco se pode contar de onte, se cadra porque hai pouco que engadir ó que viramos noutros desprazamentos.

Tarda o Depor en achegarse ós postos altos e recortar distancias cos rivais, e o síndrome do eterno perseguidor pode pasar factura ás cabezas dos xogadores porque ven que, por moito que fan, nunca chegan acadar esa desexada primeira posición. Perigoso tamén é que o conformismo por non perder fora da casa nos distancie máis da vitoria, xusto o que máis precisamos neste tramo de campionato.

• Miguel Barreiro Bugallo. Coruñés e deportivista no exilio mesetario. Sufrindo ó depor dende 1988. O que sei de fútbol, o Depor empéñase en negarmo. Firme defensor do fútbol de botas negras.

Máis crónicas do Dépor

• Miguel Barreiro: Outro día na oficina.
• Miguel Barreiro: Saíu Cruz.
• Mguel Barreiro: Resorte Branquiazul.
• Miguel Barreiro: Sacando Conclusións.
• Miguel Barreiro: Lucas e a nova dimensión.
• Con vós, Canto Deportivo.
• Entrevista a Augusto: “Fai falta #gentedefútbol“.
• Entrevista a CuantoSufrimos: “O Dépor tráenos moitos disgustos pero o podcast só alegrías”