Hoxe foi presentado en roda de prensa o manifesto da campaña “Non queremos a Manuel Fraga como Fillo Adoptivo”. Participaron persoas que estiveron presas e presos políticos na ditadura como Manuel Monge, Celsa Díaz Cabanela, Nicanor Acosta; así como familiares de vítimas do franquismo como Dolores Ares Torres, Gerardo García Moreira e Teresa Ramiro.
Lembraron a compañeiros presos políticos na ditadura de toda Galiza que asinaron o primeiro manifesto en 2019 para retirar as distincións a Fraga e que faleceron nos últimos anos: Rafael Pillado, Xan María Castro, Enrique Veira, Vicente Couce, Ángel Porto, Fernando Miramontes, Luis González López “Ferreiro”.
Apuntaron que o Pleno da Coruña de maio de 2019 acordaba iniciar o expediente para retirar a Fraga a distinción de Fillo Adoptivo. “Os tempos son chegados, é hora de culminar este longo proceso de case seis anos”, sinalan,
Por iso, “Vítimas do franquismo” da comarca da Coruña solicitará entrevistas cos grupos da Deputación da Coruña e os grupos municipais dos concellos da Coruña e Betanzos para que presenten iniciativas para a retirada a Manuel Fraga todo tipo de distincións, en cumprimento da Lei de Memoria Democrática.
Entre as iniciativas para os próximos meses, o colectivo de vítimas do franquismo da comarca da Coruña distribuirá un folleto informativo sobre Fraga; pedirá apoios ao manifesto a historiadoras/es, xente da cultura e entidades da comarca da Coruña; solicitará intervir desde o Escano Cidadán no concello da Coruña; enviará un escrito ao ministro de Memoria Democrática para que se inclúa as rúas e distincións concedidas a Fraga na ditadura no Catálogo de elementos contrarios á memoria democrática, é dicir ilegais.
O Manifesto
No manifesto recollen algunhas distincións a Fraga, xa retiradas en concellos do país, así intervencións dos distintos partidos nos plenos municipais; distincións que conserva Fraga, concedidas na ditadura, e as concedidas en democracia, así como opinións sobre Fraga.
Lembran que o ditador Franco sempre estivo moi agradecido ao “Camarada Fraga” (era o tratamento entre os fascistas, como recollía o BOE de 9 de febreiro de 1961) polos servizos prestados á ditadura: “Cesa el camarada Manuel Fraga Iribarne en el cargo de Delegado Nacional de Asociaciones de Falange Española Tradicionalista y de las JONS, agradeciéndole los servicios prestados”.
Manuel Fraga tivo unha traxectoria de máis de 35 anos de militancia fascista e servizos á ditadura, afiliándose a Falanxe en 1937; militante e delegado de curso do SEU (Sindicato Español Universitario de Falanxe Española). Ocupou desde 1951 numerosos cargos políticos na ditadura: conselleiro nacional do Movemento (o partido único); membro do Consello Nacional de Falanxe, Presidente do Instituto de Estudos Políticos, procurador das Cortes franquistas, membro do Consello de Estado e ministro.
Xuntamente con outros ministros da ditadura franquista, coñecidos como os “Siete Magnificos”, Fraga promove Alianza Popular (AP), que se convertería en Partido Popular (PP) en 1989, e preside o congreso fundacional que era recollido así nos medios de comunicación: “NEOFRANQUISTAS ENTUSIASMADOS CELEBRARON SU PRIMER CONGRESO. Los siete líderes de Alianza Popular anunciaron su federación y el paso hacia un partido único. Gritos de Franco, Franco de 3.000 fervorosos congresistas” (Portada do xornal Diario 16 de 7 de marzo de 1977).
O manifesto sinala: Ningún ministro de Franco pode seguir mantendo distincións honoríficas polos servizos prestados a unha ditadura criminal, que era cualificada así na Resolución 96 da Asemblea Xeral da ONU de 12 de decembro de 1946: “En natureza, estrutura e conduta xeral, o réxime de Franco é un réxime de carácter fascista, establecido en gran parte grazas á axuda recibida da Alemaña nazi de Hítler e da Italia fascista de Mussolini”. A situación de Fraga, como servidor dunha ditadura, é unha anomalía na Europa democrática. Algún ministro de Hitler ou Mussolini conserva rúas e distincións en Alemaña ou Italia?
“COMO SERVIDOR DO FRANQUISMO E MINISTRO DUNHA DITADURA CRIMINAL, MANUEL FRAGA NON MERECE RECOÑECEMENTO SOCIAL, NIN A DISTINCIÓN DE FILLO ADOPTIVO. FRANQUISMO NUNCA MÁIS!”, remata o manifesto
Máis novas
“O Consello da Memoria Democrática leva 4 anos sen se convocar”
