O #Aquítaménsefala segue revertendo o rumbo lingüístico da cidade

Normalizar o uso da lingua entre a mocidade da cidade a través da música. Así funciona o proxecto Aquí tamén se fala, que volvía facer historia este venres 13 de xuño, convertindo á rapazada dun instituto nos promotores dun festival profesional. A segunda edición deste festival de barrio, aberto e de balde, convertiu música galega contemporánea nun elemento de identidade, e segue conseguindo revertendo o rumbo lingüístico da nosa cidade.

A praza da Tolerancia, foise enchendo co paso da tarde, como tamén pasaba no SondoCamiño, pasando das bandas máis novas como os Ulex,, a bandas asentadas no panorama galaico.

Polo camiño, o alumnado do IES Rafael Dieste sentíanse como verdadeiros promotores, tratando cos técnicos e cos artistas como se dunha produtora profesional se tratase. Todo un exercicio laboral de máxima esixencia para a rapazada que lidera este proxecto que leva mobilizados 200 centros educativos e 25.000 estudantes de toda Galicia.

View this post on Instagram

A post shared by Xornal da Coruña (@xornaldacoruna)

Dos sons punkeiros da banda compostelá a praza baixaba o ritmo para atender ás letras traballadas de PAVA. As Lucía Aldao, Analis e compañía demostraron estar listas para grandes citas.

View this post on Instagram

A post shared by Aquí tamén se fala galego (@aquitamensefala)

Chegaba o ton máis tradi cos Alana, trio formado por Antía Vázquez (Oleiros), Pablo Castro (Vimianzo) e Eloy Vidal (Ponteceso). As pandeiretas e os sons electrónicos fixeron erguerse e bailar a tope á mocidade de Labaañou.

Era a hora da sorpresa, que viña directamente relacionada coa campaña para cambiarlle o nome ao equipo da cidade. Jesús Suárez fixo seu o lema #ODeporédaCoruña, puxo a camiseta de Javi Quiroga (@onovonormal) e cantou ben alto o seu himno branquiazul Mar de Fondo”, coreado polo entregado público coruñés.

Quedaba a traca final, e volveu ser o Chicho de Ortiga (o ano pasado foi con Boyanka Kostova), o que, xa fóra do horario infantil, convertiu a Tolerancia nunha verbena salvaxe. Tremendo como consegue facer romper a bailar á chavalada coas súas cumbias e demáis ritmos cari-galaicos cheos do vento máis clásico verbeneiro.

Movendo a cintura rematou a noite, demostrando que a música galega contemporánea é todo un reclamo, aínda que a media coruñenta non se dea por decatado.