Volveu demostrar a cidade da Coruña o seu compromiso co pobo palestino na charla que organizou a Asociación Cultural Alexandre Bóveda en colaboración co Xornal da Coruña, BDS GALIZA, SUGxPalestina, e o grupo de igualdade da Facultade de Ciencias da Educación da UDC. Unhas 60 persoas ateigaron o salón de actos da ACAB, sito no primeiro andar do Circo de Artesáns, para escoitar o potente discurso do oftalmólogo e activista Mohamed Safa.
Tiven a oportunidade de presentar a figura do escritor, aficado en Galicia (en Corcubión e Cee) dende hai máis de 30 anos, e dar conta da súa influencia na comarca da Costa da Morte, onde a veciñanza case coñece máis a realidade do pobo palestino que da Barbanza.
Cunha forza imperante no seu discurso, Safa fixo patente un dos elementos que simbolizan o mal chamado “conflito”: as gañas de contar que ten o pobo palestino, fronte as gañas de agocharse do pobo sionista.
Con todo, e a pesar da “indecente” posición dos estados de Occidente, Safa quédase co alento e o apoio da sociedade civil, que se confirma coas continuas concentracións realizadas nas vilas galegas.
A fame como arma de guerra
Safa comezou poñendo datos sobre a ocupación do estado israelí sobre Gaza e Cisjodania, destacando a fraxilidade dunha zona que ocupa 365km2 (a provincia da Coruña ten 7.950 km), na que viven 2 millóns de persoas cunha densidade de poboación de 5.000 habitantes/km2 (en Galicia anda polos 100…)
Safa lembrou a impunidade de feitos como a destrución de casas, rúas, hospitais, escolas… e sobre todo destacou que a día de hoxe morren máis xente en Gaza de fame que de bombas, rompendo con todos os dereitos fundamentais da ONU.
Operación militar
Sorprende, nunha sociedade allea ás armas como a nosa, como Safa puxo en valor e loubou, case como se se puxera dende unha perpectiva de 20-30 anos por diante, a operación militar realizada pola resistencia palestina o 7 de outubro de 2023, comparándoa con fitos históricos como a revolución do Vietnam do 68. “Ese día non foi o inicio da guerra, como moitos pensan, é un día máis dunha ocupación de 75 anos”, resaltou, “pero que si foi o espertar dun sentimento de liberdade que parecía xa vencido, non só dentro, senón tamén fóra de Palestina”.
Outra consecuencia desta operación é acabar co axioma que Israel tiña inserido en todos os países árabes, de que o seu exército é invencible. A comunidade árabe, que aceptara a cultura da derrota, xa non compra máis ese discurso dende a operación do 7 de outubro, unha operación baseada na “non tecnoloxía”.
”A milagre é que a día de hoxe, 5 meses despois, a resistencia siga viva en Gaza, e que aínda onte se lanzasen misiles dende o norte da Franxa de Gaza, onde Israel xa ten arrasado con todo. A clave está na rede de máis de 1.000 km de túneles que a resistencia palestina leva décadas construíndo”, explicou.
Deu tamén unha chave: “As sociedades colonialistas non soportan demasiado sacrificio nunha ocupación; pero os pobos ocupados non poñen límites, non pon teitos, á súa liberdade”, dixo apuntando tamén que “o dereito dunha persoa israelí non pode estar por riba da vida dunha persoa palestina”.
Visión colonialista
”Por que a Ucrania se lle permite o dereito á autodefensa, e porén ao pobo palestino se nos tacha de terroristas?”, leva preguntándose Safa estes últimos meses. “Moitos pensan na influencia económica de Israel, no medo… pero eu creo que se debe a permanencia dunha visión colonialista por parte do mundo occidental”, lamentou, deixando patente que “todo colonialismo de asentamento conleva unha limpeza étnica”.
Pola contra, en alusión a falta de apoio histórico dos países árabes, deixou claro que ”non queremos unha loita étnica, isto é unha guerra anticolonialista, contra unha ocupación que rompe todos os dereitos internacionais”.
Nese sentido tamén, critico a “comprensión” de Borrel, e lamentou a súa falta de contundencia. “Non queremos esa simpatía, que ademais só se mantén ata que deixes de ser vítima. Queremos que defenda os dereitos internacionais”.
Xenocidio en vivo: Gaza como Laboratorio de Armas
Interesantísimo tamén o apuntamento que fixo Safa sobre a importancia da industria armamentística de Israel nesta ocupación. “Dende que comezou esta nova masacre, a industria militar israelí creceu, porque está utilizando Gaza como un laboratorio de armas. E por iso non ten medo en ensinarlle ao mundo o que está facendo, como nos está matando, porque ve que a resposta internacional é mínima, e pola contra, estalle servido para ensinar o poder das súas armas”, denunciou. “Ali, en plan de broma, dicimos que Israel pasou de ser un produtor de laranxas a un produtor de granadas”.
Como usar a memoria
Outra idea ben interesante sobre a reflexionou foi o xeito de usar a memoria que teñen os pobos. Fixo referencia sobre como pobo sudafricano axudou a reconstruír o país despois do aparheid, e porén como o pobo xudeo está pasando de ser vítima dun xenocidio a culpable de outro.
O Boicot
Safa alentou a seguir a campañas como a de BDS Boicot a Israel, e a superar as críticas que van chegar, de seguro. “Se resisitimos con armas, somos terroristas; se facemos boicot somos antisemitas; e se damos charlas estamos alentando o odio. Como podemos defendernos entón?”, preguntábase con vehemencia.
O fracaso da Autoridade Palestina
Foi inquirido Safa a falar da actual Autoridade Palestina, histórico grupo de goberno que a día de hoxe é completa colaboradora da ocupación sionista. Tornou a voz, e con vergoña recoñeceu a lamentable actuación deses homes xa de avanzada idade que foron líderes da resistencia e que hoxe son parte activa do xenocidio, proxetendo ao exército israelí no canto de aos seus veciños. Precisamente explica o asunto no seu último libro, “La segunda nakba palestina: El proceso de paz” (Ed. Utopía, 2023).
Safa rematou asinando uns exemplares de “La revolución árabe. Democracia, nacionalismo y religión” (Hoja de Lata, 2017), o segundo libro que realizara antes de “Palestina, grito por la libertad” (Do Castro, 2003).
