Arrincou o tan esperado Festival Noroeste, nesta 38ª edición marcada polas declaracións doconcelleiro de Cultura e pola tardanza na publicación do cartel. Pero a realidade é que en canto soa a música, a cidade entrégase, e malia non poder facer plans (o cartel saíu o sábado, 4 días antes do comezo do festival), a veciñanza ten reservada as datas.
A música correu polas prazas do Campo da Leña, Azcárraga e María Pita (os tres principais escenarios tendo en conta que un é no Portiño, un espazo privado lonxe da cidade e outro no Castelo de San Antón, con reserva de entradas) con disparidade de resposta. Se o Campo da Leña e Azcárraga viviron unha doble xornada moi positiva, en María Pita as propostas de Alber Pla e La Yegros quedaron a media asta.
Abrían o telón desta edición, ás 13:00h, Los Sex no Campo da Leña. O público encorábase cara a sombra mentres a banda madrileña pasaba calor enriba dos escenarios (este ano sen cuberta polas boas previsións meteorolóxicas) e acaban quitando as camisetas dándoo o todo co seu directo cañero e divertido.
A maxia de Azcárraga
A sesión vermú continuaba na máxica Praza de Azcárraga, un do espazos preferidos polo público (sobre todo despois de acabar co de San Nicolás) cunha impresionante Adhara & Ritman. A banda da carnotá e os herculinos Tito Barbeito, Arturo Kress e Andrés Castro, puxo a bailar a toda a praza. A
Cuncheira de Sofán fixo unha demostración de potencia sobre o escenario coas súas impactantes letras, en galego, a súa pandeireta e os seus movementos. Esa mestura de rock e tradición chegou ao cumio co comprometido tema “Por elas”, que versa sobre a violencia de xénero, cando, coma sempre lle pasa, rompiu a chorar, coma moitos no público entonando o que “que ninguén decida cando se acaba a túa vda”.
Xa pola tardiña, o soul comezou a tomar o mando da máxica praza do casco vello da man de J.P. Bimeni and The Black Belts. Espectacular o de Burundi, coa súa banda española, e ese poderío e elegancia das grandes estrellas da música negra, dándonos esperanza co seu “guve me hope” de que esta edición vai ser máis potente do que di o cartel.
Xa ás 23:00h, tras un impass, volveu a maxia do rhythm´n´blues e do gospel á praza, con Annie and the Caldwells. Contaxiosas as voces da artista principal e as súas coristas deixando outra noite máxica na simbólica praza.
Media entrada en María Pita
Non resultaron tan potentes os concertos de María Pita. Esperada era a visita de Albert Pla, un mito da música revolucionaria, pero a súa posta en escena é só apta para os moi cafeteros. Soaron algúns clásicos de Extremoduro, con ritmos singulares, pero o flamenco foi o protagonista da sesión da man das Rumbagenarios.
Acabou subindo ao escenario Julián Hernández, en clave de obispo exhibicionista con gabardina, entonando unha desas cancións míticas de siniestro como o “Bailaré sobre tu tumba”.
A divertida proposta de La Yegros tampouco calou demasiado, pero deixou unha boa impronta.
O rock medra no Campo da Leña
A praza roqueira por excelencia é o Campo da Leña. Los Deltonos comezaban a ruxir puntuais, como todo o festival, ás 22:00h, pero foi con O’Funk’illo, outra vez na cidade, cando a praza se desbordaba de simpatía e ritmos endiañados con ese baixo tan característico de Pepe Bao.
Nova xornada
Nova noite de músic, con Mondra como un dos grandes reclamos da xornada, demostrando o poder da música galega contemporánea.
O programa completo
Máis novas
O devir do Noroeste tras convertirse no “mellor festival do estado”
