- Xornada 32 (16/04/23)
- Ferrol – Depor (0 -0) – 3º clasificado, en playoff de ascenso
- 25º partido de Oscar Cano (13V 7E 5D), a 4 puntos do líder Alcorcón
—-
Moitos son os pecados que se lle poden adxudicar a este Cano. O máis importante é que o Depor, restando seis partidos, está fora da loita polo liderato e que lle vai costar manter a praza polo playoff. Esta é a situación a día de hoxe pola nefasta xestión de Cano do plano emocional dos xogadores.
O Depor é un equipo que non se cre capaz de achegarse ó liderato. Leva perseguindo esta praza todo o campionato e só foi quen de ocupalo por horas. Nin por unha xornada. Xa mencionamos noutras ocasións o esgotamento mental que supón o de sentirse eterno perseguidor, que cando tes que asumir o papel de líder, treman as pernas e falla a cabeza. A xestión mental desta situación é cousa do adestrador.
Por outra banda, o Depor é nulo fóra da casa, xa que dos 7 partidos disputados fóra de Riazor só acadou unha vitoria en Talavera (0-1), catro empates e dúas derrotas que coinciden cas dúas saídas previas á de onte a Ferrolterra. O desastre visitante enténdese mellor co balance goleador a domicilio: catro goles a favor en sete partidos fóra da casa, metendo dous deles no primeiro partido da segunda volta como visitante en San Fernando. É dicir, 2 goles fóra da casa dende o 30 de xaneiro. Terrible dato para un equipo que aspira a ser líder. Este traballo tamén e cousa do adestrador.
Outro pecado de Cano é a incapacidade para modificar o plantexamento dun encontro. Estou farto de ver que a única alternativa ofensiva dun equipo que necesita gañar é sacar seis dianteiros. Isto non é serio. Como tampouco é serio, que non haxa a mínima autocrítica sobre a xestión das titularidades e suplencias. Onte Arturo erra a ocasión máis clara do partido porque non ten ritmo de competición. Porque non está acostumado a pelexar por ese tipo de rexeites, porque non se entende cos compañeiros, porque se ve perdido no campo. E, claro está, este é traballo do adestrador.
Moitos pecados e nula mellora da situación competitiva dun Depor abocado o playoff. Sufrir e tente teso.
- Miguel Barreiro Bugallo. Coruñés e deportivista no exilio mesetario. Sufrindo ó depor dende 1988. O que sei de fútbol, o Depor empéñase en negarmo. Firme defensor do fútbol de botas negras.
MÁIS CRÓNICAS DO DÉPOR
- Benvidos á Festa.
- Riazor como arma electoral.
- Riazor chora o pasamento de Dani Fieño Llerafo.
- Miguel Barreiro: Moito troco, pouco resultado.
- Miguel Barreiro: Chega marzo.
- Miguel Barreiro: Menuda lata o de viaxar.
- Miguel Barreiro: Canguelo lonxe de Riazor.
- Miguel Barreiro: Outro día na oficina.
- Miguel Barreiro: Saíu Cruz.
- Mguel Barreiro: Resorte Branquiazul.
- Miguel Barreiro: Sacando Conclusións.
- Miguel Barreiro: Lucas e a nova dimensión.
- Con vós, Canto Deportivo.
- Entrevista a Augusto: “Fai falta #gentedefútbol“.
- Entrevista a CuantoSufrimos: “O Dépor tráenos moitos disgustos pero o podcast só alegrías”
