Esta Noiteboa fixen un propósito nada ambicioso: aprenderme a primeira estrofa de All I want for Christmas is you de Mariah Carey. Para memorizala puxen o vídeo en Youtube unhas corenta veces, xa que o meu cerebro post fillos e post covid xa non é o que era. Esta repetición machacona da canción púxome nun mood do máis festivo, incluso enviei algún audio cantando a estrofiña a familiares e amigos para felicitarlles as festas. Dixeron que a cantaba ben, coido que mentían.
Para o 2024 teño outro propósito algo máis pretencioso: dicir si a todo plan, proposición ou evento que me poida parecer divertido, interesante ou enriquecedor.
Esta idea copieilla á miña irmá, que levouna a cabo cando mudou de cidade e non coñecía a apenas ninguén e se aburría coma un fungo. Ela afirmaba que a solución ao tedio podería ser dicir si a a todo, a toda actividade que che poñan por diante, incluso aínda que en principio non nos semellen moi atractivas.
A presentación dunha exposición dun pintor que che soa vagamente? Si.
Un festival de tecno cuns dilleis ignotos? Dende logo.
Un taller de bordado ruso? Por suposto.
Si, si e si.
Nunca se sabe que aprendizaxes podes sacar destas experiencias, o que podes desfrutar ou a quen podes coñecer, e todos sabemos o difícil que é facer amizades ou vivir novas experiencias na vida adulta.
Cando somos cativos o parque, a escola, as ditosas extraescolares promoven o achegamento, o diálogo e finalmente a amizade. Aínda quedo asombrada cando os meus fillos coñecen uns minutos a alguén na rúa ou nun campamento e pouco despois o presentan coma o seu amigo ou amiga.
Na xuventude os estudos, saír de festa e os primeiros traballos seguen a procurarnos almas xemelgas, pero coido que chega un momento en que nos estancamos, pensamos que a cota está coberta e nos volvemos preguiceiros nisto de coñecer ao próximo. Tratamos con moita xente ao longo do día pero raras veces chegamos a profundizar e interesarnos xenuinamente por quen temos ao noso carón, e a rutina vaise comendo as ganas de ter vivencias novedosas.
Se o meu propósito de aninovo parécevos interesante vos suxiro dicir si a un plan que me ten abraiada: o ciclo “As mellores películas da historia” no cine Colón: proxectaranse una morea de clásicos dende este xoves, comezando por O apartamento, seguindo por Ao final da escapada, O piano e Psicosis e rematando en xuño con O espírito da colmea, todas xoias do cine, nun teatro precioso, en pantalla grande. Non estades tan emocionados coma min? Tremendo regalo de Reis.
Feliz aninovo e que se cumplan todos os vosos desexos (dos propósitos, o ximnasio e o tabaco xa falamos en febreiro).
- Beatriz Alfonso Espiñeira. Xurista, iogui en grao de tentativa e lectora apaixoada.
MÁIS ARTIGOS DE BEATRIZ ALFONSO
- Conto de defuntos.
- O outono e os virus.
- O VERÁN E OS LIBROS (E OS LIBROS DE VERÁN)
- O noso 1993. Unha visita á exposición de Meisel
- NON ME TOQUEN A ROALD DAHL
Máis novas relacionadas
