Inicio Blog Páxina 410

Dimite o xefe de servizo de Deportes do Concello da Coruña

0

O xefe do servizo de Deportes do Concello da Coruña, Fernando Pérez, presentou a súa dimisión, unha renuncia que confirmou a alcaldesa, Inés Rey, este mércores, ao ser preguntada por iso na rolda de prensa que ofreceu tras a Xunta de Goberno.

“É un funcionario que renuncia a unha comisión”, sinalou a rexedora quen manifestou que non vai facer máis “comentarios sobre esta cuestión”.

E é que a renuncia deste xefe de servizo prodúcese despois de que a que era ata hai pouco concelleira de Deportes, Mónica Martínez –que se presentou ás eleccións municipais por Cidadáns e que logo pasou a ser edil non adscrita– renunciase ao cargo.

Fíxoo despois de que o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) confirmase a nulidade do seu nomeamento por parte do equipo de goberno, como edil de Deportes, tras un fallo no mesmo sentido do Xulgado do Contencioso número 1 da Coruña.

TREN ENTRE A CORUÑA E LISBOA

Por outra parte, Inés Rey, manifestou que espera que se materialice “canto antes” a implantación dunha ruta ferroviaria entre Lisboa e a cidade herculina, despois de que a Comisión Europea anunciase este martes que apoiará dez proxectos piloto, entre eles leste, para establecer novos servizos ferroviarios ou mellorar os existentes.

A preguntas dos xornalistas, na rolda de prensa para informar os asuntos da Xunta de Goberno, asegurou que “todo o que supoña mellorar a conectividade da cidade é unha boa noticia”.

“Sería moi positivo para coruñeses e portugueses, celebramos unha conexión máis”, dixo de face a este proxecto e a súa materialización. Por outra banda, asegurou que a súa existencia permitiría reforzar “os lazos” con Portugal.

“Toda conexión é positiva”, engadiu tras aludir, entre outras cuestións, á repercusión a nivel turístico. “Esperamos que a súa implantación sexa canto antes”.

Cadros de Picasso, Dalí, Miró ou Kandinsky, nunha exposición na Coruña

0

A Fundación María José Jove acolle ao longo de todo o ano a exposición ‘Ruiz Picasso, A Coruña 1894/París 1922’ para conmemorar o 50 aniversario da morte do artista.

Segundo explicou a entidade nun comunicado, o título da mostra fai referencia ás firmas do artista en ambas as cidades e ás datas de creación de dúas das obras expostas e integrantes da Colección de Arte Fundación María José Jove: ‘Viños do Rivero’ (1894) e ‘Pera, vaso e limón’ (1922).

A exposición, que aborda o contexto social e cultural da época, inclúe tamén a obra ‘A modelo no estudo’ (1965), de Picasso, e creacións de artistas como Dalí, Miró ou Kandinsky, ou outros como Lagar, Gómez de la Serna, Peinado, Bores, Clavé ou Domínguez.

Con todos eles, Picasso “mantivo unha relación persoal” e participaron da comunidade internacional que configurou “o discurso da arte de vangarda, nun ambiente altamente creativo, reivindicativo, libre e plural” no París do período de entreguerras.

A Fundación organiza, ademais, unha programación didáctica. Para os centros escolares, ofrece ‘Se eu fose Picasso’; para o público adulto, charlas ao redor da figura do pintor; e para o familiar, un taller especial que se celebrará o día 15 de abril.

Anuncian accións e mesmo manifestacións para recuperar espazos públicos na Coruña

0
Defensa do Común insiste na necesidade de recuperar a totalidade de espazos públicos desafectados . Trtas unha xuntanza da súa xunta directiva esta entidad anuncia diversas iniciativas que inclúen concentracións, mobilizacións, mesas redondas, marchas cívicas e actuacións musicais, sen descartar como última espoleta a convocatoria dunha manifestación.
Nun comunicado, Defensa do Común lembra que na protesta do 2017 logrouse reunir a 5000 persoas e que o seu obxectivo é evitar calquera intento de pagar pola reuperación deses espazos que considera pertenecen ao común. Neste capítulo inclúe a recuperación do borde litoral a escala urbana e metropolitana, as parcelas do Campo da Estrada-Maestranza, o vello cárcere, a Casa Cornide, a parcela número 24 da rúa Adelaida Muro, así como os terreos do complexo polideportivo da Solana e o Hotel Finisterre, cuxa concesión finaliza no ano 2027.
Defensa do Común estima que a recuperación de espazos públicos que carecen de uso na actualidade se corresponde coa idea de moitos cidadáns e supón “un desexo puntual de continuar reivindicando un diálogo aberto e cada vez máis urxente despois de tantos intentos por seguir obtendo sabrosas plusvalías a conta do patrimonio público”. “Porque por riba do triunfo de calquera goberno ou partido político a recuperación do común para diverso equipamento público será a vitoria definitiva dos dereitos de toda a cidade”, conclúe.

Catro coches quedan calcinados en dous incendios de madrugada na Coruña

0

A Policía Nacional investiga a orixe de senllos incendios, de madrugada, que afectou a catro coches na cidade herculina, segundo informaron fontes policiais consultadas por Europa Press.

Os incendios producíronse na noite do luns ao martes de madrugada e en dous puntos distintos da cidade e a distintas horas. Un foi na zona da Rolda de Outeiro e outro na avenida de Arteixo, con avisos ás doce da noite e antes das seis da mañá, respectivamente.

No primeiro caso, o incendio afectou a dous vehículos aparcados na rúa, igual que ocorreu no segundo rexistrado, sen que polo momento sáibanse as causas.

A Policía Científica abriu unha investigación para determinar se existe relación entre ambos os casos ou se puidesen ser intencionados, precisaron as fontes consultadas. Á marxe dos danos materiais, non houbo persoais. Sobre este caso, desde o consistorio aseguraron que “non hai indicios de que fosen lumes provocados”.

Contas advirte de “abuso” da contratación menor e da adxudicación directa en Culleredo

0

Un informe especial realizado polo Consello de Contas, por mor de denuncias, propiciou un estudo en cinco municipios galegos que ratifica a existencia de “anomalías” na xestión do día a día xa detectadas noutras análises do órgano fiscalizador no ámbito municipal e que van do “abuso” das adxudicacións a dedo ás resolucións contrarias aos reparos de Intervención.

Este primeiro informe especial de comunicacións foi publicado na web de Contas e o Diario Oficial de Galicia (DOG) faise eco este martes da súa difusión. Na lupa estiveron os concellos pontevedreses de Cangas e Ponteareas; os coruñeses de Mugardos e Culleredo; e o ourensán de Xunqueira de Ambía.

COMUNICACIÓN DE FISCALÍA SOBRE CULLEREDO

No caso de Culleredo, Contas explica que se realiza un informe sobre posibles irregularidades á vista dos reparos formulados a facturas relativas a servizos públicos de carácter periódico e previsible, adxudicados mediante contratación verbal ou contratos menores. Esta fiscalización ten a súa orixe nunha denuncia remitida a Contas polo fiscal xefe da Audiencia Provincial da Coruña en 2019.

Respecto diso, o ente fai constar que as contas dos anos 2016 e 2018 rendéronse sen defectos, aínda que a de 2019 presentouse con “defectos graves”, que fontes do Concello atribúen a unha única fundación que non ten xa actividade, xa que a conta xeral da entidad local non contén a conta anual da Fundación de Desenvolvemento Local de Culleredo (Fundescu).

Contas subliña que en 2019 comprobouse “unha tendencia alcista” do informe do gasto reparado pola Intervención en relación aos anos 2017 e 2019, que precisamente son os comunicados na denuncia. A maioría concentráronse en materia de contratación pública.

O importe de contratos públicos adxudicados e formalizados no exercicio de 2019 foi de 1,5 millóns mediante 22 contratos maiores e de 261.583 mediante 71 contratos menores, fronte a un gasto en materia de contratación pública reparado e suxeito a acordos contrarios a reparos que se aproxima aos 10 millóns.

En 2019, engade Contas, advírtese “un abuso” da contratación menor e da adxudicación directa sen procedemento de contratación, o que “acrecenta o risco de supostos fraccionamentos de gasto, superación de límites, e elusión dos principios de libre concorrencia, transparencia e integridade”.

RESPOSTA DO CONCELLO

Pola súa banda, o Concello de Culleredo destacou en resposta a Xornal da Coruña que a Fiscalía arquivou as dilixencias de investigación penal e remitiu a documentación ao Consello de Contas para a súa auditoría. Neste sentido, suliña que “o Concello de Culleredo proporcionou toda a documentación ao detalle, tal e como reflicte o informe, para despexar calquera tipo de dúbida” e a “colaboración prestada foi total, creouse unha comisión de traballo e atendéronse os requirimentos realizados desde o Consello de Contas”.

Ademais, indica que o informe nas súas conclusións xa destaca que é a “escaseza de recursos humanos o que dificulta o traballo na área de Contratación”. Suliña que o Concello ten avanzada a tramitación dos de mantemento de zonas verdes e xardíns, limpeza viaria e axuda a domicilio para a súa próxima contratación.

O Concello de Culleredo acepta e atenderá as indicacións do Consello de Contas para mellorar os seus procesos de contratación pública. O obxectivo é regularizar toda a situación, consecuencia da falta de persoal e da necesidade de non deixar de prestar os servizos, para conseguir procedementos con maior planificación e calidade”, conclúe.

Arteixo, o berce de Murguía

0

O sétimo número da revista de estudos rosalianos ‘Follas Novas’ está dedicada de maneira íntegra a Murguía e conta con numerosos artigos e investigacións sobre a súa vida e obra.

Segundo sinalou a Fundación Rosalía de Castro nun comunicado, este monográfico presentarase este venres ás 19,00 horas no Centro Cívico Cultural de Arteixo, lugar onde naceu o intelectual galeguista.

Así, a temática son variadas e van desde a súa ascendencia vasca, o seu celtismo, a súa relación coa naturalista Victor López Seoane ata o seu pensamento sobre o medioevo ou unha publicación escolar que realizou.

O noso 1993. Unha visita á exposición de Meisel

En 1993 eu tiña dezaseis anos, vestía con camisas de cadros do meu pai e chaquetas de la do meu avó, ou con vestidos e botas militares cando quería imitar a Courtney Love; fun a un concerto dos Ramones no Coliseum que coido que durou media hora e foi un dos mellores da miña vida; Kurt Cobain aínda non morrera (cando faleceu o ano seguinte escribín un epitafio que seguidamente tirei ao lixo); na Vogue comezaban a aparecer fotos de modelos coma Stella Tennant ou Kristen McMenamy, coas que me podía identificar porque eu tamén era fraca e non moi fermosa; River Phoenix morría dunha sobredosis dous anos despois de My Own Private Idaho (non lle redactei epitafio); fun a un campo de traballo en Picassent, non fun á ruta do bakalao pero bañeime nunha piscina municipal á madrugada en roupa interior, na niña mente soaba Today de Smashing Pumpkins, non podía parar de rir do perfecto que me parecía todo.

Trinta anos despóis (choro) visito a expo 1993 de Meisel. Chego tarde (inaugurouse en novembro) e reticente porque a fotografía de moda non é unha das miñas paixóns. Vou aproveitando unha visita guiada da Fundación Érguete (grazas nenas). Imos cun grupo nada glamuroso e nada Vogue pero moi entregado á causa.

E vexo que non só hai moda, senón una morea de referencias culturais, algunas que coñezo e otras que me descobre o guía. Recomendo reservar a visita guiada, custa cinco euros que van para a Fundación MOP, ponnos en contexto e revélanos curiosidades, anécdotas e personaxes aos que somos un pouco alleos a este mundo.

Hai moita música: está o fillo de Keith Richards que é coma el pero con douscentos anos menos e sen momificar, a Madonna do libro Sex que semella máis vella que a de agora en TikTok, a Ópera de París e Edith Piaf transmutada en Lucy Ferry, e fotos da famosa editorial Grunge and Glory.
Tamén hai cine: Linda Evangelista facendo bastante ben de Katharine Hepburn, unha Nadja Auerman envolta en prata e chándal Adidas coma recén saída dun baño de Trainspotting, Barbra Streisand máis fermosa que nunca, e outra vez Linda e Kyle MacLachlan post Twin Peaks súper namorados.

Representacións de catro damas da literatura anglosaxona: Virginia Wolf, Edith Wharton, Nancy Mitford (miña adorada) e unha cuarta que non recordó quen é, desculpas aos bibliófilos.
E hai moita moda e beleza claro, porque Meisel firmou vinteoito portadas e un cento de editoriais no 93, (el di que non recorda traballar tanto ese ano) nas que retrata a todas as supermodelos que contribuiu a encumiar, fermosísimas e felices, e aos modelos, efebos belísimos e andróxinos, en Londres, en París, en Nova York, bailando, sorrindo, posando e fumando (fumábamos moito nos año noventa). Reflicte unha beleza non normativa na súa maior parte, un xogo de xéneros, idades e identidades que hoxe en día pode parecernos normal pero que na época non o era tanto e resultaba provocativo e naif a partes iguais.

Saio da exposición contenta e un chisco melancólica, soa Nirvana como colofón, 1993 foi un bo ano.

  • Beatriz Alfonso. Xurista, iogui en grao de tentativa e lectora apaixoada.

Co grelo na man, a flor do Carnaval!!

0

Saio emocionado dunha estrea mundial. A película documental de Omar Rabuñal: “Antroido cascarilleiro, dende Elviña a Monte Alto”.

Cheo absoluto no CGAI. Na primeira sesión tanta xente ficou fóra que houbo que facer outro pase. Cada vez que na gran pantalla soaba unha peza de Canzobre, o público -apoteose choqueira- comezaba a cantar os coros dende as butacas.

Omar conseguiuno: Transmitir a paixón popular con que esta cidade honra o seu Antroido.
O Queleré da Silva, Pivela, o equipo de fútbol das mulleres de Elviña (esas que converteron para sempre en festivo o Martes de Carnaval), os Rexumeiros, os Calaveras, Pivela, o mesmo Canzobre… Talentos tan queridos que -grazas a esta película- acadan por fin a condición de protagonistas. Por suposto, tamén César Sanjosé, choqueiro maior da rúa da Torre. No propio cartel da estrea o director reivindica o seu lema-manifesto: “Co grelo na man, a flor do Carnaval!”

Consonte con esta emoción e inauguro coa súa figura -primeira entrega- o dicionario antroideiro coruñés.

CÉSAR SANJOSÉ:
A estas alturas estaría a piques de comezar as súas vacacións. Dende unhas semanas antes do inicio oficial da festa -disfrazado de Carrapuchiña Vermella, Abella Malla ou Isabel La Católica- anunciaba polas rúas a revolución do Antroido.

Todos o coñecemos, César foi durante décadas o camareiro de voz profunda da cervexaría Estrella. 350 días ao ano de sobriedade e discreción absoluta. E dúas semanas de loucura festeira, entregado as intensidades do Carnaval. Naceu na propia rúa da Torre, a poucos metros de onde o señor Canzobre ensaiaba co seu mariachi. Emigrou de novo a Inglaterra. Adaptouse axiña e, aos poucos, recibiu unha grande oferta laboral: Converterse en xefe de persoal nun novo hotel en Australia. César informouse ben. E aínda que a proposta era inmellorábel, finalmente dixo non: Nas antípodas non celebran o Antroido.

“No Campo da Leña, colocábanse os jipis (sic) da policía nacional para que non pasasen os choqueiros ao centro da Coruña”, tal moitas veces me contou. Naqueles anos heroicos, xa que nin a base da paus conseguían eliminar a festa, as autoridades franquistas montaban barricadas para que os antroideiros non escandalizasen as rúas nobres coa súa presenza. Mais, ao final, sempre cruzaba algún choqueiro-kamikaze.

A César tampouco había jipi que o detivese. Era un superdotado do Carnaval. A súa voz competía en vatios coas megafonías dos bares todos, e gañaba. Durante eses días tanta era a súa entrega que case nin visitaba o leito. Iso si, botaba pequenas sestucas reparadoras na Taberna do Canto do Cuco (rúa Miguel Servet), nunha mesa distinguida por Raúl, o propietario, como “El Rincón de Mr. César”.

Os Maracos, comparsa gloriosa, colocaron neste lugar unha placa que, entre outras loanzas, incluía a letra da súa canción preferida:

En la casa de Irene, entró un inglés,
que, por cuatro pesetas, quería comer.
E Irene le decía: no puede ser,
que aquí no se trabaja para el inglés.

Dende hai uns aniños César xa non aparece como anxo do Antroido. Ten outra cita máis imporante: a eternidade. Mais, aínda que non estea, habemos saber honralo na súa festa. Porque estou certo, señora, que, tal como el nos ensinou, este ano volveremos atoparnos choqueiros na rúa da Torre, “co grelo na man, a flor do Carnaval”.

 

  • Xurxo Souto. Dinamizador cultural eterno da vila da Coruña. Membro fundador dos Diplomáticos e do Rock Bravú, actual cantante da Banda de Shanghai, locutor de radio, escritor, contador, guía turístico e espiritual… Enciclopedia viva da Coruña.

Máis artigos de Xurxo Souto

Xulio Ferreiro: “Non me importa volver á política e dar un mítin se é para apoiar a Xan Xove”

Xulio Ferreiro segue igual ou case  igual que cando deixou o Concello da Coruña… Quizais con algunha caniña máis e menos tenso que hai catro anos. Entrevistamolo nun bar frecuentado da Coruña e alí debulla o que foron os últimos oito anos da política da súa cidade, unha cidade da que non é rexedor, pero pola que se meteu en política porque “buscaba o mellor para ela”.

Agora está máis tranquilo e non bota en falla a vida do consistorio coruñés. “Se non te acostumas a ir a palcos vip, nen a a coches oficiais, nen a gardacostas, pois o botas en falla moito menos porque non te afixeches a iso”, di ao tempo que presume do que deixou feito e que alcaldesa actual continuou; “aí están os orzamentos participativos, a renta social municipal, ou facer da coruña un referente da política social e educativa no país”.

Recoñece que tivo un trato moi cordial cos grandes empresarios da cidade, Amancio Ortega, Ribera ou Botas, pero non co gran xornal da cidade. “Queriamos que subordinaramos a política municipal a intereses económicos e evidentente por aí non entramos”. Ese medio, di, tivo que ver na súa caída, pero tamén asume que perderon por erros propios.

Pero todo isto tivo un custe no meu caso de vida persoal e familiar. Por iso na miña casa están todos contentos de terme outra vez”, di contento. Non descarta á volta á vida política. “Para volver tería que ver a que, a onde, como… Agora mesmo non teño perspectiva de voltar a un posto de responsabilidade política, nin tampouco teño unha oferta enriba da mesa para facelo”, sinala pero advirte, “aínda é novo” e non sabe que pode pasar en cinco, seis, sete ou oito anos.

Así é Xulio, o Xulio que foi alcalde, que agora é profesor e que lle encanta ser unha persoa máis, un coruñés como outro calquera.

Bueno, don Xulio, que tal? (Ríe)

Non te chaman moito “don”? Non,nunca me chamaron moito “don”.

Pero alcalde si, non? Si, si. Hai quen me segue chamando.

E o de non ser xa alcalde, como o levas? Ben, ben…. Evidentemente durante catro anos aí a  túa vida cambia e tamén as relacións coas persoas pero tamén é certo que eu entendín que ese tempo estás de prestado, aínda que quen estivo de alcalde segue quedándolle o título toda a vida, pero se non te acostumas a ir a palcos vip, nen a a coches oficiais, nen a a gardacostas, pois o botas en falla moito menos porque non te afixeches a iso. Eu sempre tentei manter os pés na terra e saber que iso é unha época na vida que está moi ben pero non é o normal da vida dunha persoa.

Non, certo, normal non é, pero en que sentido estivo ben para ti? Eu como coruñés estou moi orgullo de ter sido alcalde da miña cidade, aínda que sexa unha nota a pé de páxina da historia tan grande dunha cidade. Coido que, ademais, foi un momento moi bonito cando chegamos á alcaldía. Vivín momentos moi interesantes a nivel local, autonómico e estatal. A verdade é que foi todo unha experiencia. Tamén tivo as súas partes que non boto tanto en falla, pero si que é certo que durante o tempo que estás date tempo a facer política, xestionar proxectos interesantes, axudar ás persoas, de transformar a realidade ata onde podes chegar que era a nosa intención.

“Se non te acostumas a ir a palcos vip, nen a coches oficiais, nen a a gardacostas, pois o de ser alcalde o botas en falla moito menos”

E dos proxectos que fixeches, estás contento? Ben. Nalgúns casos teríame gustado levalos ata o final. Houbo cousas que non rematamos, outras que se abandonaron, pero hai cousas que están aí e que quedaron co actual goberno. Aí están os orzamentos participativos, a renta social municipal, de facer da coruña un referente da política social e educativa no país. Hai cousas que se botaron a andar e seguen aí e hai outras que, por desgraza, o goberno actual decidiu paralas ou ir por outro lado.

E das cousas que se fixeron mal ou non se fixeron?. Non é tanto que se fixeron mal, senón que os tempos son complicados, sen aprobar orzamentos, cun pleno que non apoia medidas que ti levas, como son reformas do PXOM ou outras. Pero si que tiñamos un modelo de cidade para ser máis vivible para os cidadáns, de non depender de lóxica especulativas ou da presión inmobiliaria. E, claro, un cambio de modelo como isto custa levalo a cabo e que se vexa na práctica. Certamente se comezaron a ver algunhas cousas pero o mandato de catro anos non deu a mais.

Claro, vou falar dunha serie de cuestións que, case catro aos despois continúan… Eu sigo vendo presión inmobiliaria, sigo vendo determinadas actitudes nesta cidade que se terían que ter cambiado e non se cambiaron, poderes fácticos que seguen aí dominando… O concello é unha peza máis na gobernanza global dunha cidade. E si que houbo algunhas dinámicas que se cambiaron pero tamén é certo que houbo unha volta a antigas formas de facer as cousas coas que determinados actores desta cidade están máis cómodos. E, claro, para o goberno local tamén é mais doado manter contento a segundo quen e manter unha entente aí. Que a entente tamén se pode manter pero non en parámetros que sexan desiguais. Cando  nós estivemos se nos esixiu subordinar a política municipal a intereses económicos e evidentente por aí non entramos. Estes días vemos que o Concello aínda non pagou polos terreos portuarios. Estamos tendo este debate porque o goberno da Marea Atlántica foi importante aí porque había unha presión social e porque había un goberno que recolleu eses intereses e inquedanzas sociais e os impulsaron políticamente e non permitiu que se fixeran determinadas cousas e aí si que houbo un sentido común que mudou.

Pero, claro, volvemos sempre a “certos poderes fácticos”. E cres que eses poderes foron os que sacaron a Xulio Ferreiro e á Marea Atlántica do poder na Coruña?Bueno, as cousas non son tan sinxelas. Eles xogaron as súas cartas con polémicas que se mantiveron artificialmente con datos que non eran certos. E aí está a realidade que se pode comparar a execución orzamentaria e índice de resolucións administrativas e non hai grandes diferencias e, nalgúns casos a nosa xestión foi mellor. Pero, claro, se puña o foco en determinadas cousas, había un altofalante mediatico e iso axudou a crear un clima.

“Tamén recoñezo que houbo cousas e erros propios porque, aínda que te poñan o listón máis alto que a outros, a túa obriga é saltalo igual”

E foi só iso? Non creo que só haxa un factor. Tamén recoñezo que houbo cousas e erros propios porque, aínda que te poñan o listón máis alto que a outros, a túa obriga é saltalo igual e, ao mellor, nalgunhas cousas non estivemos o suficientemente hábiles ou vivos, para xerar outros debates, encauzalos e buscar apoios. A política é moi viva.

Ti mesmo o recoñeces. Eu son dos que penso que tamén faltou certa autocrítica nas mareas en xeral en relación aos periodos de goberno… Eu creo que a autocrítica hai moita e fixémola. Pero é certo que moitas veces non queres ser tan explícito con esta autocrítica cara fóra porque xa moita autocrítica che fan os demais. Pero si que no interno a houbo e a segue habendo. E, aínda que eu teño que dicir que podo saír coa cabeza ben alta deses catro anos no goberno municipal, tampouco podo dicir que estivera de dez en todo porque se fora así pois seguiría sendo alcalde.

Xulio Ferreiro cando lideraba a Marea Atlántica / EFE

PODERES MEDIÁTICOS

Falabas agora de voceiros mediaticos que estiveron na vosa contra… A cales te refires?Bueno. Penso que non fai falla nomealos. Cada un ten as súas formas de comunicar e hai creadores de opinión nesta cidade moi fortes e eses creadores de opinión se aliñean e non teñen moitas voces en contra. E, por iso, é moi difícil xerar outro tipo de discursos. Aínda así, influíron moitas cousas. Sen a victoria de Pedro Sánchez nas xerais a poucos meses das locais ao mellor os resultados eran outros. Hai moitos factores a ter en conta. É certo que factor mediático é un máis e a nós non nos axudou.

Pero imos poñer nome. O gran voceiro mediatico da Coruña é La Voz de Galicia… (Rí). Iso dilo ti, non eu.

Pois queda dito. Dígoo eu… E, dime, como se vive fóra da política? Pois moi tranquilo. Desde o punto de vista persoal e familiar pois gañas moita. Gañas horas de sono, horas coa familia. Eu recuperei tamén un traballo que me gusta moito, polo tanto, tampouco por aí perdín. Que conste que a min tamén me gusta moito o traballo municipal. Eu estaba contento traballando no concello. Non me gusta moito a outra parte, a loita entre partidos, as cousas internas dos partidos… Todo iso non me gusta. O outro si; a xestión, sacar adiante proxectos. Pero todo isto tivo un custe no meu caso de vida persoal e familiar. Por iso na miña casa están todos contentos de terme outra vez.

Recuperaches entón esa parte do Xulio Ferreiro que tiñas antes de entrar no concello… Si,si.

Entón non queres volver? E que son etapas e para volver tería que ver a que, a onde, como. Tamén teño un compromiso coa miña facultade da que agora son decano. Tamén é certo que a miña carreira universitaria sufriu un parón e agora estou nun momento de recuperar o ritmo, de ir a congresos, de facer vida académica. E aí tamén hai outro investimento na miña carreira profesional que tamén teño que coidar.

“Agora mesmo non teño perspectiva de voltar a un posto de responsabilidade política, nin tampouco teño unha oferta enriba da mesa para facelo”

É certo que tes unha gran traxectoria académica pero aínda estás aberto á política porque segues sendo un “zoon politikon”, un home político… Podemos facer política de moitas formas; se un está en mobilizacións ou loitas sociais, se se está apoiando e traballando pola universidade pública e tamén os que están en funcións de goberno. Agora mesmo non teño perspectiva de voltar a un posto de responsabilidade política, nin tampouco teño unha oferta enriba da mesa para facelo. Eu sigo colaborando coa Marea Atlántica na Coruña porque é unha ferramenta política útil e imprescindible para a nosa cidade e sigo aí aportando a miña experiencia e o que lles poda servir do que eu lles podo aportar. E do resto pois estou noutro momento da vida.

Pero descartas a volta, entón? Pois eu que sei, a vida é moi longa. Eu aínda non fixen os 50. Non son un rapaz pero tampouco son tan vello. Polo tanto non sei o que vou facer dentro de cinco, seis, sete ou oito anos.

Ti lembras a idade na que Fraga foi presidente da Xunta, non?. (Rí). Era maior ca min.

Si, era bastante máis vello. Se falamos de idade, tes tempo abondo… Pero dicías que non che puxeran ofertas enriba da mesa. E, logo, non te chamou Yolanda Díaz?Non hai ningún ofrecemento concreto de nada porque nin tan sequera o proceso político de Sumar está niso. Eu falo con Yolanda Díaz de cando en vez. Vexo con moito interese o proxecto que está impulsando e agardo que lle saia moi ben, pero eu non estou agora no momento persoal de estar aí.

Entón entendo que xa falaches con ela disto…A ver, Yolanda Díaz é vicepresidenta do Goberno central e tampouco e que teña tempo para falar comigo todos os días. Si é certo que quedamos a cear aí atrás. Eu teño moi boa relación persoal con ela, pero digamos que non estou nese momento persoal.

Ousexa que sumar non vas sumar? Sumaremos o que podamos pero non é cuestión do que vai facer aí Xulio Ferreiro. Eu os procesos os vexo en colectivo e neses movementos colectivos tamén estarei e onde decida estar a Marea Atlántica alí estarei.

ISABEL FARALDO “TRANSFUGA”

E cres que a Marea Atlántica tamén debería sumar porque vexo que ultimamente van máis as restas que as sumas; Susana Soneira por unha banda, Isabel Faraldo polo outro..Isabel Faraldo presentouse por unha lista. Unha lista que se presentou no 15 e no 19 e se logo hai persoas que polos motivos que sexa, políticos, persoais ou o que sexa decide marchar da lista iso ten un nome e é transfuguismo. Iso, lamentablemente lle pasou á Marea Atlántica dúas veces neste mandato pero non porque a Marea Atlántica non sume, senón porque hai persoas que, aínda que din ter un discurso de unidade, na práctica o que exercen é outra cousa.

Pero falamos de xente que está apoiada por determinados partidos políticos. Isabel Faraldo, por exemplo, anunciou xa que vai ir por Podemos… Ao final vese que detrás destas persoas pode haber partidos políticos?No caso de Soneira non sei porque non teño constancia de que detrás de Susana haxa un movemento partidario. No caso de Isabel Faraldo é evidente que si o é porque así se explicitou. Por iso a min me chama a atención que cos actos diga unha cousa e logo coas palabras diga outra. A mellor mostra de unidade tería sido integrarse no grupo da Marea Atlántica e traballar pola lista que se presentou e iso sería o honesto políticamente.

Pero entón vou ao que dicía antes, que ao final, estamos vendo que é probable que do espazo da marea saian varias listas nas vindeiras municipais coa posibilidade de ter a Marea Atlántica, Podemos e Esquerda Unida por separado. E iso beneficia a quen beneficia… Eu iso non o sei pero o que está claro que aquí hai unha formación que é a Marea Atlántica que é a que estivo facendo un gran traballo político durante estes anos, que foi forza de goberno e a casa común de todo o espazo de ruptura no seu momento. E aquí todo o mundo foi ben acollido e quen se queira unira á Marea Atlántica será ben recibida.

“O que nos penaliza é cando pasamos mirando máis tempo cara adentro que cara a fóra”

Pero non cres Xulio que todo isto poida ter unhas consecuencias políticas nas vindeiras municipais porque a desunión penaliza. Xa lle pasou ao BNG no seu día, pasoulle despois a AGE, a Podemos, ás mareas ou a En Marea. Non cres que non vaia ter consecuencias electoriais? Eu sempre digo que o que nos penaliza é cando pasamos mirando máis tempo cara adentro que cara a fóra. Eu creo que o que se nos chamou en política é para traballar, mellorar o benestar da cidadanía. As movidas internas penalizan porque é que a ninguén lle interesa. O que interesa é o traballo que fas no concello, a proposta política pola que te presentas e se é honesta e críble. E nese sentido penso que a Marea Atlántica está onde está e non se moveu.

Ousexa que segue onde estaba, e agora que non está Xulio Ferreiro, continúa con Xan Xove. Como o ves? Pois penso que é un magnífico candidato. É unha persoa con moito carisma, comprometida, honesta e no persoal non creo que vai defraudar aos votantes da Marea Atlántica. Creo que foi un acerto a súa elección. El sabe que ten o meu apoio desde o primeiro día e xo sabe. Tentei axudalo a tomar a decisión e creo que é un magnífico candidato.

Sabes que ten un reto difícil nun momento no que hai tendencias á baixa…Estamos noutro momento político. Non estamos no 15, nin no 19, pero a Marea Atlántica demostrou xa a súa honestidade e a súa xestión de goberno. Hai moitas cousas que pasan na Coruña que non pasarían se non estivera aí a Marea Atlántica. Aí está o debate do porto, os instrumentos participativos ou as políticas sociais que puxemos en marcha en Vivenda ou Política Social. Ese é un haber que ten Xan e agora o que queda é que se dea a coñecer máis do que xa é continuando co traballo que se comezou no 14 que non é outro que o mesmo que realizaron un grupo de persoas que se xuntaron na Coruña que non quería facer a política de sempre. E ese segue sendo o espírito da Marea Atlantica.

E vai Xulio Ferreiro a botarlle unha man a Xan Xove durante a campaña?Toda a que poida.

Entón aí si que volverás entrar á area política? É evidente que Xan ten o meu apoio total e farei o que estea na miña man e o que se me pida para axudalo.

“Se queren que esta nun mitin con Xan Xove eu non teño ningún problema. Ao revés, estou disposto”

É posible verte logo nun mitin? (Ri) Non sei como está iso deseñado pero se queren que o faga eu non teño ningún problema. Ao revés, estou disposto.

Xulio Ferreiro / Wikipedia

INÉS REY

Falamos de cousas internas pero cambiemos de tema. Como ves o concello de Inés Rey desde fóra?Tento non miralo moito. Non teño aínda a obxectividade total para facer certas valoracións e para facelas en público. Por un tema de pudor persoal non quero pronuciarme moito sobre a actividade municipal.

E a Inés como a ves de alcaldesa? Eu teño unha magnífica relación persoal con ela pero sigo pertencendo a un partido que é rival político pero que tamén son o anterior alcalde e hai cousas que non debo dicir en público polo que che dicía antes.

E co resto dos líderes doutros partidos da corporación municipal? Con Miguel Lorenzo teño moi boa relación persoal, obviamente, desde a distancia política e con Paco (Jorquera) tamén, aínda que máis con Avia porque xa nos quedou unha boa amizade da época na que estivemos no concello. Eu como non estou na vida pública pois coincido menos pero tamén sigo vendo a algún ex concelleiro da miña época de alcalde e manteño boa relación. Na maior parte dos casos conseguimos salvar a relación persoal da política.

Unha dúbida que teño. Ti entraches nunha época na que a sombra de Paco Vázquez xa non era importante, pero, durante a túa época de rexedor mantiveches relación con quen chegou a ser unha icona para a Coruña, como está sendo agora Abel Caballero en Vigo… Eu tiven e teño unha relación correcta con el. De feito colgouse o cadro de ex alcalde del no Concello durante o meu mandato e creo que o agradeceu. Era algo institucional e tamén se fixo con Javier Losada con quen tamén manteño boa relación. Vázquez sempre foi moi correcto no trato comigo e cando precisei del para preguntarlle sobre determinadas cuestións que pasaran anteriormente e que me dera o seu punto de vista, fíxoo, e despois a súa figura pois non queda moito que dicir. Foi un actor esencial desta cidade durante 20 anos e moitas cousas boas como a rede de centros cívicos ou a rede de equipamentos municipais foron responsabilidades del e algúns dos problemas que temos hoxe tamén foron por decisións políticas que se tomaron durante os seus mandatos. Pois como todo, ten as súas luces e sombras e cun modelo de cidade que non é o meu, pero, xa todo o mundo ten unha idea formada del.

EMPRESARIADO

E se che falo doutras iconas da Coruña: Inditex, La Voz de Galicia, Estrella Galicia, Abanca, Fadesa… Fadesa xa non a coñecín a non ser polas súas herdanzas co edificio Conde de Fenosa que foi un problema gordo que se solventou da mellor forma posible para o concello. E se se iso se fixera noutro momento se lle tería dado máis importancia da que se lle deu por parte dalgúns. Inditex é un xigante que está por riba da política municipal. Coas persoas que estaban naquel entón, tanto con Pablo Isla como con Amancio Ortega eu tiven moi boa relación persoal, moi respectuosa e mesmo de colaboración nalgunhas áreas.

Entón reunicheste con Amancio Ortega? Si, claro

Non,  digocho porque Ana Pontón tamén fixo unha foto en Inditex, non con Amancio Ortega, pero aínda así lle choveron as críticas dentro do seu propio partido… Eu non sei como son as cousas internas no BNG. No meu caso visitei Inditex e tiñamos proxectos cos que colaboraba de política social, de política ecónómica, como colabora coa Universidade da Coruña e con outras institucións. Outra cousas son as postas en escea e aí cada quen debe saber como facelas e se o se o público de Ana o ía agradecer ou non. Houbo xente que si o agradeceu e logo outro que non. Eu cando fun a visitar Inditex, fíxeno de xeito privado porque creo que o alcalde da Coruña ten que saber como funciona iso. E con Estrella Galicia pois o mesmo. Teño unha relación correcta con Ignacio Ribera. Tivemos proxectos de colaboración con eles. De feito a ampliación da fábrica se fixo porque nós axudamos a facela porque entendemos que era bo para a economía da Coruña e para a creación de postos de traballo.

Ousexa, que co grande empresariado tiñas bo trato… Con parte del si, pero tamén depende do modelo de negocio e a implación social e económica que hai coa cidade.

“Boa parte do empresariado entendía que a relación co Concello tiña que ser de normalidade e cordialidade e había outra parte que ten outra parte que pensa que o concello ten que estar ao seu servizo”

E con La Voz de Galicia… (Sopra). Bueno… Creo que calquera observador independente pode facer unha análise de como foi a relación de La Voz de Galicia co Concello da Coruña. Creo que non teño máis que engadir ao que pasou e cada un que saque as súas conclusións. Hai unha parte do empresario co que houbo unha relación correcta, con Abanca tamén, con quen era entón o conselleiro delegado, Botas. E que boa parte do empresariado entendía que a relación co Concello tiña que ser de normalidade e cordialidade e había outra parte que ten outra parte que pensa que o concello ten que estar ao seu servizo.

FUTUROS COMICIOS

Cambiando de terzo, como ves as futuras eleccións no Congreso? Non sei que dicirche. A pesar do ruído mediatico penso que o bloque de investidura mantense forte, pero creo que ten posibilidades de revalidar unha maioría semellante á actual. E semella que a extrema dereita perde certa importancia, aínda que isto está moi voluble e a ver que pasa.

E as candidaturas das mareas locais galegas como as ves; Marea Atlántica, Compostela Aberta, Ferrol en Común… Eu as mareas municipalistas vexo que teñen a súa cancha e cando hai un traballo de abaixo as cousas son diferentes porque a xente xa sabe como somos.  Aí está o caso da Coruña, da Pobra, Santiago ou Sada. Hai que facer un traballo continuo desde a base e iso acaba sendo recoñecido pola veciñanza.

E vendo xa desde a distancia non cres que tería que ter habido unha maior interacción entre En Marea e as mareas locais? Eu penso que ese non foi o problema. As mareas municipalistas apoiaron ese proxecto e foi na gobernanza do proxecto nacional onde xurdiron os problemas pero no porque as mareas municipalistas non o apoiran xunto con algún partido político.

Xa para rematar. Como está a vida universitaria? Complicada. En Galicia moi complicada porque as universidades están infradotadas e estase esquecendo que as universidades están para formar e producir ciencia e o gasto para iso é moi escaso tendo como temos, por exemplo aquí na Coruña, un campus punteiro. Hai que apoiar máis á universidade pública porque sempre vai ter un retorno creando riqueza e traballo.

E aventuraste a facer quiniela política do que vai pasar na Coruña? (Rí) Non, non.

Non che van logo as quinielas? Pois non. Tampouco sabería que dicir e eu non auguro grandes cambios entre o bloque conservador e progresista na Coruña, logo haberá que ver como se divide ese apoio entre o bloque progresista.

Nova voadura nas obras de acceso ferroviario ao porto exterior da Coruña

0

As obras do acceso ferroviario ao porto exterior da Coruña continuaron nesta xornada cunha nova voadura, que se levou a cabo con éxito, sen apenas incidencias no tráfico, segundo informaron a Europa Press desde a Autoridade Portuaria.

Esta non é a primeira voadura xa que se fixeron outro seis antes pero si a que afectou o tráfico, á marxe do viario que leva ao porto exterior, aínda que só uns minutos.

Así o explicaron desde o organismo portuario coruñés en relación aos traballos que se acometen. Ademais, dixeron que se farán outras “tres ou catro máis en febreiro”.

Por motivos de seguridade, o traballo desta xornada esixiu cortar o tráfico, en ambos os sentidos, na autoestrada AG-55, entre os puntos quilométricos 4+550 e 5+350; a AC-15 na ligazón coa AG-55 e a estrada AC-552, entre os puntos quilométricos 3+100 e 3+900.