A apertura da Casa Cornide na Coruña ao público este luns — un palacete do século XVIII situado na Cidade Vella e que o Franco abriron tras incumprir ata a data os requirimentos para dar resposta a esta obrigación legal tras ser declarado Ben de Interese Cultural (BIC) — suscitou certa expectación no marco dunhas visitas limitadas só a cinco persoas en cada quenda.

Por iso, eran poucas as que se achegaron ata o lugar ante a expectación que si había de medios de comunicación desde primeira hora da mañá, cunha visita nunha primeira quenda realizada pola alcaldesa coruñesa, Inés Rey; o portavoz do grupo municipal do BNG, Francisco Jorquera; o historiador Alfredo Vigo e o representante da Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica, Rubén Centeno. Posteriormente, sumáronse os que, tras difundirse a noticia de que a Casa Cornide estaría aberta ao público os luns, lograron facer a reserva na web habilitada para iso.

“Interesante” ou “recomendable” foi algúns dos termos empregados polos que lograron acceder, a pesar de que lamentaban atoparse cun inmoble “baleiro” máis aló do propio edificio con “teitos orixinais de pedra, algunha estatuta e réplicas en portas”, resumía o historiador Alfredo Vigo.

Como outros, este experto subliñaba o feito de que non había “ningún moble”, algo que destacaron outros visitantes. Algunha visitante admitía que acudía co obxectivo de ver “a estrutura” do inmoble, no que se fixeron reformas na década do sesenta, pero sen a esperanza de que houbese máis dentro.

“Había dentro unha chea de papeis con membrete da Xefatura do Estado, chamoume a atención coma se deixárono aposta”, sinalou un visitante que precisou que se trata dun palacete con “moitos baños e habitacións”, pero “baleiro”.

Con todo, recomendou a visita, aínda que lamentou que ata o próximo ano non se poidan reservar máis, algo no que incidiron tamén representantes de Defensa do Común, que convocaron unha protesta este luns ante a entrada do inmjueble.

Os que se achegaron nesta xornada eran da Coruña, coñecendo nalgún caso a historia do inmoble, no que unha persoa de seguridade encargouse de regular as visitas. “Teñen que saber que os privilexios se acabaron”, manifestaba outra muller que non logrou acceder ás visitas, pero si acudiu ata o lugar. “Era a casa dun filántropo coruñés, José Cornide, que a deixou en testamento — á cidade — e conseguiron roubalo”, lamentou outro mozo, en liña con outro que lle acompañou á protesta convocada por Defensa do Común e que cualificou de “estratexia” que o inmoble estea “baleiro”.

CONCENTRACIÓN ANTE A CASA CORNIDE, “DEVOLVER O ROUBADO”

Unha trintena de persoas concentráronse ante a Casa Cornide na Coruña — no seu primeiro día de apertura ao público, en cumprimento dos requirimentos efectuados pola Xunta tras a súa declaración como Ben de Interese Cultural (BIC)– para esixir a súa “devolución” ao patrimonio público.

Foi con carteis nos que se podía ler ‘Devolución da Casa Cornide ao pobo da Coruña. Franquismo Nunca Máis’ ou que ‘Devolvan todo o roubado’ no marco dunha protesta no que demandaron, ademais, que o Concello herculino impulse as actuacións para a súa devolución ao patrimonio público e que “convoque mobilizacións para que o Franco márchense”.

Así o expuxo, en declaracións aos medios de comunicación, Manuel Monge, presidente de Defensa do Común, entidade convocante da protesta e que desde hai anos promoveu distintas mobilizacións para lograr que a propiedade que o Franco lograron na década do sesenta sexa de novo da cidade.

Respecto diso, Monge explicou que o inmoble era propiedade do Concello da Coruña e chegou a ser de Carmen Polo, esposa do ditador, a través dunha poxa, na que Pedro Barrié da Maza fíxose coa casa por 305.000 pesetas para catro días despois formalizar a venda ao Franco por 25.000 pesetas. “Sen que haxa constancia de ningún pago”, insistiron en liña co escrito que repartiron tanto aos medios de comunicación como ás primeiras persoas que accederon ao inmoble.

“Imos seguir reivindicando a devolución, non só que se abra”, insistiu para demandar tamén que se retiren as distincións a persoas que tiveron, ao seu xuízo, “un papel fundamental” no que Defensa do Común considera un “espolio”.

Sobre as visitas, argumentou que as primeiras están “arranxadas” por haberse feito público o mércores que se abría o prazo de visitas para nun prazo curto dicir que xa estaba todo o mes de agosto cuberto. “Propomos que no canto dunha visita cada semana fáganse, polo menos, tres, e no canto de cinco persoas por visita, sexan quince”, dixo para argumentar tamén que a xestión das mesmas debería ser a través do consistorio coruñés.