Trala impresionante resposta á chamada do 17 de outubro, os colectivos Galiza por Palestina, BDS Boicot a Israel ou Mar de Lumes, volveron convocar unha manifestación en 17 cidades do país para apoiar a Palestina.
Foi esta mañá de domingo cando, a pesar do tempo, milleiros de persoas ateigaron o Obelisco para amosar a súa soliedariedade coa resistencia do pobo palestino. Unha nova demostración da actitude crtítica da nosa sociedade herculina.
Solidariedade internacionalista coa resistencia do pobo palestino na Coruña.
Xa coñecemos o traballo integramente en galego de José Carballido. O coruñés, mestre no CEIP de Caión, e a súa banda de herculinos formada por Diego Lestón (batería), Daniel Añón (guitarras), Lalo Carnota (baixo) e José Roca (teclados), lanza un novo vídeo no marco do traballo “A sombra dos soños”.
A carreira ENKI-2023 reuniu a máis de 15.000 persoas polas rúas da Coruña coincidindo co seu décimo aniversario. Foi a mellor marca da súa historia en participación, convertíndose ademais na sexta proba de España e a primeira de Galicia en asistencia.
Baixo o lema ‘10 anos correndo por un mundo inclusivo, son só o comezo’ a proba
volveu a ser todo un éxito cun novo percorrido que atravesou os peiraos coruñeses, a Marina e o Parrote.
Ademais, na proba hai un ambiente divertido e san que ofrece a mellor cara da inclusión.
Ademais da carreira de obstáculos adaptados, o evento reuniu a entidades sociais en actividades complementarias para sensibilizar e concienciar á cidadanía sobre a importancia da inclusión social de persoas con diversidade funcional.
O vicepresidente primeiro e conselleiro de Presidencia, Xustiza e Deportes, Diego Calvo, participa na Coruña na carreira ENKI-2023.. MONCHO FUENNTES/XUNTA
¡No podemos describir con palabras cómo lo estamos pasando en #ENKI2023! 😱🙈✨
Las primeras fotos de la carrera más divertida del año con algunos de los obstáculos por los que han tenido que pasar nuestros participantes 😱👀
👀👇🏼👇🏼 pic.twitter.com/HuZI7GpXNj
Cheminea de ladrillo, edificios de uso industrial pechados por unha tapia branca, que continúa cun conxunto de vivendas. Todo iso perfiado por un camiño que parte a imaxe de esquerda a dereita: o Camiño Novo. A súa dirección continúa sendo cara a Castela, aínda que agora leva o nome do alcalde Juan Flórez. E ó camiño do fondo que sube en diagonal unindo edificios aillados agora chámanlle avenida, pero segue a levar a Fisterra.
Estas dúas vías confluían uns metros máis abaixo, á dereita, fóra de plano, na actual Praza de Pontevedra. Antigamente chegaban a ese punto para comunicar a cidade co exterior a través da chamada Porta da Torre de Arriba. Xusto ó sair do espazo urbán, cruzando a liña da antiga muralla que debuxa a recta de Juana de Vega, atopábase o Campo do Carballo, un espazo baleiro, ermo, cruzado por camiños de terra e que contrastaba cunha urbe que na fotografía semella estar moi lonxe de alí, a pesar de distar tan só uns metros. As edificacións protagonistas da imaxe seguían a liña de Juán Flórez que vai dende Médico Rodríguez ata a praciña que atopamos antes da intersección coa rúa Ferrol e a Sinfónica de Galicia. O que vemos en primeiro plano sería a zona da actual Praza de Lugo, e pode que o fotógrafo esté a empregar algún resto da antiga muralla para acadar a súa posición elevada.
As vivendas que vemos á dereita ocupaban a actual esquina do hotel Hesperia. Tratábase dunha construcion modesta, cun gran patio central a modo de corralón onde era tipico que sedesenrolara a vida comunitaria da veciñanza. E á esquerda, destaca a fábrica textil chamada “Primera Coruñesa”, que no momento da instantánea levaba uns poucos anos en funcionamento. En 1886, Antonio Rey Escariz describe esta factoría coma “unhas das primeiras da península” na súa clase. Tamén fai referencia á súa máquina de forza de corenta cabalos, que podíase elevar ata oitenta, todo un alarde neses tempos. Alí fabricábanse fiados e tecidos de algodón, e para iso dispoñían de dous batáns, oito cardas, seis máquinas de fiar e máis de cen teares. Traballaban nela duascentas persoas, das cales cento sesenta eran mulleres.
A fábrica desapareceu nos anos sesenta do século XX, pero para entón xa non era posible acadar esta vista tan profunda que nos está a amosar a cámara de Mendía. Dende a Praza de Lugo ata os altos de San Pedro de Visma nun só golpe de vista. Tres anos despois da imaxe, comezarase a facer realidade o Primeiro Ensanche coruñés, desaparecendo así o Campo do Carballo. A súa grande extensión é ocupada por varias rúas e prazas, anacos máis pequenos pero que levarán nomes moito máis grandes: Pontevedra, Lugo, Ferrol, Betanzos, Teresa Herrera, Rosalía de Castro…Pero non será o único topónimo que desaparece. Máis á esquerda do que vemos na imaxe as hortas de Garás deixarán paso a Vigo, Federico Tapia ou Marcial del Adalid. E o Camiño Novo vai mudar a Juán Flórez en 1900.
Son nomes que se van perdendo ó mesmo ritmo ó que as cidades estan a se espallar, engulindo as zonas rurais que as rodean. Pero non debemos esquecelos, xa sexa pola sonoridade dos nomes doutro tempo, polo recordo da súa época, ou ben polo seu valor cultural, xa que a toponimia forma parte do patrimonio inmaterial galego.
Fernando Campos. Coruñés ata a médula e fanático da Historia, sobre todo se esa Historia é coruñesa. Máis de quince anos impartindo obradoiros culturais coma “Un paseo pola cidade”, “Personaxes da cidade” ou “A Cidade Perdida” no Fórum Metropolitano e no Centro Ágora.
Doe, e moito, ler estes días a prensa internacional, ver os muros das miñas redes sociais cheas de xuízos de valor feitos dende a distancia, dende o descoñecemento, dende a nosa privilexiada cadeira occidental. Non é doado posicionarse en conflitos alleos, lonxanos. Se ben ás veces, a comunidade internacional alza a voz contra unha potencia invasora, en defensa do pequeno (véxase o caso de Rusia-Ucrania), outras a lectura internacional abraza o servilismo ao poder.
Israel representa ese poder mellor que ningún outro país no mundo. Non importa levar décadas de auténtico xenocidio co pobo palestino para que a comunidade occidental traten de calificar a ocupación, a invasión, con eufemismos como “conflicto”, “guerra”, “convivencia imposible”… Palabras que agochan unha realidade na que un estado como o israelí, absolutamente militarizado, apoiado pola meirande forza do mundo (EEUU), invade, arrasa, humilla, e agrede diariamente a unha pequena sociedade árabe, desamparada, que intenta resistir con vimbios de papel nunha guerra absolutamente desigual. Un tanque contra unha bicicleta, literalmente. Que é terrorismo?
Un muro rodea a vila de Nillin (para protexer o asentamento colono que se ve ao fondo) en pleno territorio de Cirxordania. Cada venres, a poboación palestina, despois de rezar, pasa un par de horas lanzando pedras (en clave de protesta pola ocupación) e recibindo bombas de gas
Hai algo máis dunha década que pasei 15 días entre Israel e Palestina, cun grupo de mestres e activistas da Costa da Morte, coñecendo de primeira man o conflito. 10 anos pero nada cambiou, como pouco o fai dende 1948, nestes 70 anos de ocupación do territorio, do tempo, das infraestrururas, da liberdade… E precisamente, esa ocupación do tempo, esa maneira na que o estado israelí controla o tempo, as vidas, dos palestinos, foi o que máis me chamara atención.
Leva décadas engaiolando entre muros a toda unha sociedade, pero non só Gaza, porque o resto do país chamado “Cisxordania” ou “West Bank” (usurpáronlle ata o nome) vive engaiolado entre estradas que unen as colonias, asentamentos ilegais (que máis dá se non hai organismo internacional que se atreva a alzar a voz) de colonos israelís en territorio palestino. Estradas que os palestinos non poden usar a non ser que vaian a traballar a Israel, e que teñan unha especie de pasaporte aprobado polo goberno sionista que deben presentar en cada Checkpoint, e expoñerse ás humillacións continuas dos militares sionistas.
Cheguei expectante, non tiña para clara a miña posición naquel entón, e mesmo no grupo de mestres había algún (ex membro do exército de aire) que admiraba a Israel pola súa capacidade militar. Sobrounos a todos case unha semana para, despois de chorar ducias de veces escoitando o relato de palestinos ávidos de contar a súa historia de resiliencia, decatarnos de que falamos dun auténtico xenocidio, con todas as letras, por parte do goberno sionista de Israel.
E cómpre diferenciar o sentido das tres palabras israeli, sionista e xudeu. Naquela viaxe temos coñecido moitas persoas israelíes (nado en Israel) e xudeas (de relixión xudia), que non eran sionistas, defensores dun estado xudeo independente nas terras que historicamente estivo Palestina, e que a comunidade internacional decidiu outorgarlle a dedo, pola gracia de Deus, aló po 1948, e que pouco a pouco van ampliando, ocupando.
Mapa da evolución do territorio israleí e palestino 1947-2020
Lamentable a posición estes semanas do PP, o mesmo partido que utiliza a palabra “terrorista” para todo, criticando ao goberno socialista e aos grupos solidarios co pobo palestino. Se hai unha semana eran poucos os especialistas defensores do pobo palestino con espazo nos medios masivos, fomos atopando sorpresas como o artigo dO mesmo José Manuel Prada en ABC, (si, no ABC) ou a presenza de Haizam Amirah, investigador principal de Mediterráneo y Mundo Árabe en el Real Instituto Elcano, na Cadena Ser. Intervencións que se van repetindo estas semanas ao ver como a intervención militar de Israel sobrepasa todos os Dereitos Humanos Fundamentais. Moito tardamos en irnos decantando dende esta parte do mundo…
Historicamente parece curioso ver como un país que foi atacado dunha maneira tan brutal polos nazis, que sufrise un dos maiores xenocidios da historia, que segue usando o argumento do antisemitismo a calquera prezo, sexa o causante deste xenocidio silencioso ás portas da comunidade internacional.
Pero en calquera caso, semella esta “escalada de violencia” (outro eufemismo) nos permitea abrir os ollos á sociedade internacional, aínda que as últimas medidas da Unión Europea, paralizando as axudas a Palestina, ou as verbas de Ursula Von der Leyen non parece que vaian por ese camiño.
O xulgado autorizou á administración concursal a formalizar a favor de Resonac Graphite Spain as escrituras de compravenda de case todos os terreos e instalacións contiguas á súa planta da Grela, na Coruña.
Segundo informou a entidade, son un total de 260.000 metros cadrados de superficie que inclúen as edificacións e o material que albergan, a excepción do parque móbil. Con esta compra, o grupo de matriz nipoa prevé dar “unha segunda vida industrial” a estes activos a través do plan deseñado de forma conxunta coa enerxética Ignis.
Os plans da empresa, de darse as condicións técnicas e económicas necesarias, son desenvolver na superficie dos terreos contiguos un proxecto para facilitar a revitalización da industria da zona a través do aproveitamento da superficie adquirida.
Así mesmo, a operación permitirá triplicar a superficie coa que conta actualmente a planta coruñesa. Nos próximos meses comezarán os traballos de acondicionamento, que será o primeiro paso para a recuperación da actividade industrial.
A Xunta adxudicou case 70.000 metros cadrados de chan empresarial en cinco polígonos, con bonificacións do prezo de venda por importe de máis de 3,3 millóns de euros. Segundo informou o Executivo galego, o prezo de adxudicación das parcelas, unha vez descontadas a bonificación, foi de 7,15 millóns de euros.
A maior parte das parcelas adxudicas corresponden ao parque de Morás, en Arteixo, onde adxudicaron 10 a tres empresas dedicadas á fabricación de cadros eléctricos, á produción, almacenamento e distribución de hidróxeno verde renovable e a terceira a transporte e loxística.
Na área empresarial de Bértoa, en Carballo, adxudicaron unha parcela á empresa do sector de montaxe e reparación de portas eléctricas.
Os falecidos na madrugada deste sábado nun accidente entre dous camións no quilómetro 225 da autovía A-6, á altura da localidade valisoletana de Villanueva de los Caballeros, son dous veciños do municipio coruñés de Sada, unha muller e a súa parella, segundo confirmaron a Europa Press fontes do municipio.
Os feitos producíronse minutos antes das 4.00 horas, momento no que a sala de operacións do Centro de Emerxencias 1-1-2 de Castela e León recibiu unha chamada que alertaba de que dous camións estaban a arder no quilómetro 225 da A-6, sentido A Coruña.
Os alertantes indicaban que dous camións parecían ter un accidente e posterior incendio, e solicitaban asistencia sanitaria para un ocupante dun dos camións, que saíra do vehículo e estaba ferido.
O 1-1-2 deu aviso do sinistro á Garda Civil de tráfico, aos Bombeiros da Deputación de Valladolid e a Emerxencias Sanitarias – Sacyl, que enviou unha UVI móbil e unha ambulancia de soporte vital básico, segundo informou o Centro de Emerxencias a Europa Press.
No lugar, os organismos de emerxencias confirmaron que había dúas persoas falecidas nun dos camións, e o persoal sanitario atendeu ao ferido, que foi trasladado en UVI móbil ao Hospital Río Hortega de Valladolid.
A sección segunda da Audiencia Provincial da Coruña xulgará os días 24 e 25 a dous homes acusados de tentar matar a outro, ao que coñecían, no seu domicilio da cidade herculina.
No seu escrito de cualificación, Fiscalía sostén que ambos planearon facerse co diñeiro da vítima, que residía na rúa Mapoulas e que tiña unha minusvalía do 85 por cento “e graves problemas de mobilidade” polo que se desprazaba en cadeira de rodas e necesitaba axuda de terceiros para actividades da súa vida diaria.
O Ministerio Público sinala que isto foi aproveitado polos acusados que, na medianoite do 23 de maio de 2022, desprazáronse á vivenda do home e romperon a xanela cun lastro. “Incapaz de reaccionar”, tirárono ao chan e un “apoderouse dunha especie de catana que se achaba exposta na parede” golpeándoo reiteradamente co fío de dita arma.
“Mentres o seu compañeiro golpeaba á vítima e esixíalle que lles dixese onde estaba o diñeiro e a droga, o outro acusado alternaba as funcións de vixilancia na porta de acceso e noutras partes da vivenda e a de rexistro”.
Finalmente, fixéronse con 700 euros en efectivo e varios cartóns bancarios, deixando ao home “agonizante” aínda que logrou salvarse pola axuda dos axentes da Policía que acudiron ao lugar.
Fiscalía cualifica os feitos como un delito de asasinato tentado, con aleivosía, e outro de roubo con violencia en casa habitada. De ambos, acusa aos dous homes e pide para o que golpeou á vítima 14 anos e 11 meses de cárcere, polo primeiro delito, e catro anos e catro meses polo outro. Para o segundo procesado solicita, respectivamente, 11 anos e tres meses e cinco anos de cárcere.
A Garda Civil, en colaboración coa Policía Local, detivo a un mozo e investigou a 14 por unha agresión grupal nas festas de Santa Cruz de Oleiros o pasado 23 de agosto.
Segundo informou o Instituto Armado, os feitos sucederon durante as festas patronais do municipio coruñés, na zona onde estaba instalado o bar. Alí, un grupo dunhas 30 persoas iniciaron unha pelexa “xerando gran alarma social”.
Os axentes abriron unha investigación en relación a este incidente coas declaracións das vítimas e de testemuñas. Deste xeito, estableceron a participación de 15 mozos, o que ocasionou a investigación de 14 dos implicados e a detención dun deles como presuntos autores de tres delitos de lesión.
Os investigados son veciños da Coruña e teñen idades comprendidas entre os 15 e os 19 anos, tres deles menores de idade. Ademais, finalizada a investigación, descartan que se tratase dunha pelexa entre bandas xuvenís.
